Akranes - 01.10.1957, Side 47

Silfurlampaháiíðin
★
★ ★
Það var sérstakur Ijómi yfir silfur-
lampahátíðinni að þessu sinni. Leikar-
inn, seni leikdómendur höfðu da'mt verð-
laun fyrir bezta leik s.l. leikárs hafði
hlotið 700 stig af 700 mögulegum og er
það í fyrsta sinm í sögu Félags íslenzkra
leikdómenda, sem atkvæði hafa fallið
svo óskipt. Leikarinn. sem hlaut þennan
mikla, verðskuldaða heiður, var Þorsteinn
ö. Stephensen fyrir meðferð sína á Crock-
er-Harris i Browningþýðingunni eftir
Terence Rattigan, en hana sýndi Leik-
félag Reykjavíkur við óvenjulega lélega
aðsókn s.l. vetur. Leikdómemdum kom
saman um, að ekki aðeins leikur Þor-
steins heldur sýningin sem heild ‘hefði
verið með óvenjulegum ágætum og mesti
leiklistarviðburður s.l. leikárs.
Silfurlampahátíðin var haldin í Þjóð-
leikhúskjallaranum undir prúðmannlegri
stjórn Sveins Skorra Höskuldssonar, en
afhendingarræðuna flutti Hallberg Hall-
mundsson, var ræða hans vel samin og
vel flutt.
Hjörleifsson er lika skemmtilegt yfir-
borðsviðundur, en hann fer með hlutverk
Peters Pemhers, eiginmanns Patriciu.
Þýðing Ragnars Jóhannessonar virðist
vera góð og leikstjórnin hefur greinilega
verið örugg og anarkviss. Hið eina, sem
dregur úr eðlilegum hraða á sviðinu, eru
langvarandi hlátrar leikhúsgesta, en ekki
verður slíkt talið leikstjóra eða leikendum
til lasts. Vel mætti segja mér, að „nótt-
laus voraldar veröld“ yrði komin á ný
áður en leikhúsgestir segja skilið við
grátsöngvaranm og fylgdarlið hans.
Þorsteinn Ö. Stephensen þakkaði og
flutti ágæta ræðu um list almennt, tætti
hann sundur þá firru, að hægt sé að
skipa listum í flokka eftir þvi hvort um
skapandi list eða túlkandi sé að ræða.
Þorsteinn henti réttilega á, — að ekkert
ætti skilið heitið list nema það væri skap-
andi. Þá talaði Þorsteinn af miklum
drengskap um samverkamenn sina og þá
ekki sízt leikstjórann og kvað leikarann,
sem tekur á móti verðlaunum verða að
hugsa sig vel um áður en hann gefur
sjálfum sér alla dýrðina. List leikhússins
er samvirk list — sameinað átak margra
aðila að einu listrænu marki.
Haraldur Bjömsson leikari henti á, að
leikhús væri ekki hinn ytri rammi, hús-
ið og sætin í húsinu, ekki heldur leik-
hússtjórinn, heldur fyrst og fremst og í
raun og veru aðeins leikaramir og sú list,
sem þeir túlkuðu.
Haraldur hreyfði þeirri hugmynd, að
bráðum gætu þeir, sem fengið hafa silf-
urlampann, farið að veita leikdómendum
verðlaun fyrir bezta leikdóm ársins, en
í hverju þau verðlaun yrðu fólgin hafði
Haraldur ekki gert sér grein fyrir, enda
ekki rætt málið við aðra leikara, sem
verðlaunin hafa hlotið.
Gylfi Þ. Gíslascn menntamálaráðherra
ræddi um list almennt og hvemig lista-
maðurinn gæti gert það. sem í raun og
veru væri ósatt. satt.
Nýir styrktamienn silfurlampans vom
að þessu sinni Egill Vilhjálmsson for-
stjóri, Ingvar Vilhjálmsson útgerðarmað-
ur, Kristján Ómar Kristjánsson forstjóri
og Magnús Bjömsson ríkisbókari, Styrkt-
arfélagar silfurlampans áttu nú sem fyrr
sinn mikla þátt í því að gera afhendingar-
athöfnina hátíðlega og láta mikinn lista-
mann finna, að verk hans eru metin að
verðleikum.
251
AKRáNES