Akranes - 01.10.1957, Side 27

buðu okkur fisk lil kaups. Það var varla
meðal þorskur og kostaði hver 4 mörk,
dýr hefði orðið vættin hörð. Til Granton
komum við á sunnudagskvöld, sú borg er
stór nokkuð- Ekki veit ég um íbúatölu,
þó munu þeir vera vel helmingi fleiri en
á öllu Islandi. Af borginni gat ég ekkert
séð nenia það, sem blasti við, þegar kom
inn á höfnina, þar voru bryggjumar hið
stórkostlegasta mannvirki, þær voru
þrjár og nokkrir tugir faðmar á breidd.
Þær vom byggðar úr grjóti, sums staðar
með bjálkabinding, þær lágu í hálfhring,
lágu svo skipin i bugtinni, bæði stór og
smá, þétt við bryggju, þau minni við
lægri þrepin, en þau stóru þar er bryggj-
an var hærri. Lítill munur held ég hafi
þar verið á ‘flóði og fjöru. Á bryggjunum
voru miklar byggingar, stór port og hús,
sem geymdu alls lags þungavöru. Þar
fórum við á land úr skipinu og strax í
gufuvagn, sem fór til Glasgow og hingað
komum við í gærmorgun klukkan hálf
níu, vomm rúma tvo tíma á leiðinni, en
ekki gat ég fengið að vita, hvað leiðin
er löng, ég gizka á, að hún sé við tvær
þingmannaleiðir.
Ég veit þér og fólki þínu þykir gaman
að heyra um gufuvagninn og jámbraut-
ina. Þau eru, eftir því sem mér sýnist,
byggðar úr grjóti, múruðu, vel sléttu að
ofan, eftir þeim liggja ávalar jámslár,
tvær fyrir hvorn vagn, sem hjólin á vögn-
unum voru löguð leftir, með laut i miðju,
svo að þau gátu ekki út af farið. Gufu-
vagninn fer með mikla trossu af vögnum,
flesta sá ég tuttugu, etn fæsta tíu eða
tólf. Þeir ýmisst ráku lestina undan sér
eða drógu með þvílíkri hraðferð eins og
fugl flygi. Járnbrautin, sem við fómm
á, lá til vesturs. Sums staðar var farið
undir stórbyggðum og liáum livelfingum
með háum og digmm jámslám. Stundum
vom göng, sem vegurinn lá eftir, með
AKRANES
yfii'bygghigu, var þá hið svartasta niða-
myrkur stundarkom. Það getur skeð, að
vegurinn hafi verið svo sem stutt bæjar-
leið, stundum voru göngin af grjóti til
beggja hliða eða höggvin ofan i kletta.
Sums staðar var vegurinn upphækkaðiu,
liklega með brún og stöplum undir, sem
ég gat ekki séð. Þar lá landið til beggja
hliða fyrir neðan okkur. Ég hefi nú ekki
tíma til að pára meira, því að stóra skip-
ið er ferðbúið, sem við eigum að fara á.
1 nótt vorum við héma í vershúsi og þág-
um góðan beina, liann er fyrirfram borg-
aður með öðrum ferðakostnaði. Hér i
Glasgow er, eftir Halldórs Kr. Friðriks-
scnar landafræði, 426.000 íbúar. Við
næsta tækifæri ætla ég að skrifa ein-
hverjum ykkar í Síðunni. Við biðjum
öll að heilsa öllu þínu fólki. Vertu svo
hjartanlega kvaddur ásamt konu þinni.
Ég bið alúðlega að heilsa Guðmundi
yngra, með ástarþakklæti fyrir fylgdina
með þeim mæðgunum, og til ytkkar allra.
Þinn og ykkar allra
Þórður Ámason.
Bréf frá Þórði til Daniels á Fróðastöð-
um. Á skipinu Manitoba við Ameríku-
strendur, 14. júlí 1873.
Heiðraði góði vinur.
Þar er nú til að taka, sem seinast var
frá horfið í bréfinu til hans Guðmundar
frænda min á Sámsstöðmn, þar sem við
allir, Emigrantamir, landflytjendumir ís-
lenzku, vorum í gula húsinu í Glasgow
og þágum góðan beina. G. Lambertsson
fylgdi okkur og leiðbeindi sem faðir. Þar
tóku allir nýtt vegabréf t.il skipsins Mani-
toba yfir 1200 lestir. 18 alna breitt og
165 álna langt. Það er í mínum augum
sannkallað stórsmíði, og það lítið sem' ég
get skoðað og skilið í því er af mikilli
skynsemi og vandvirkni gert, Ég ætla
231