Akranes - 01.10.1957, Qupperneq 28

ekki að fara að segja ykkur meira af því,
það lítið í smíði þess, sem ég skil, mutndi
verða æðilangt, þó er hitt meira, sem ég
skil ekki tniema til hálfs og þó })að miklu
mest, sem ég skil ekkert í og hefi ekki
séð. Frá gesta'húsinu var fyrst farið suð-
uryfir ána, sem fellur í vestur gegnum
borgina, svo var gengið eftir löngu, stein-
lögðu stræti ofanmeð ánni sunnanverðri,
til skips, þá var stigið af strætinu á skips-
borð, þar var vegabréf skoðað og fólk tal-
ið. Þar stigu á skip 17 Danir, 48 íslend-
ingar, 2 Svíar, 120 Skotar og þar að auki
66 hörn, sem send eru til Canada. Það
er landeign Breta fyrir norðan Banda-
fylkin. Þessi hörn eru tekin á strætum
og götum borgarinnar af ifélagi nokkru,
þar til skipuðu, villuráfandi, fátæk og
munaðarlaus, sem flest hafa ekkert af
föðiir né móður að segja. Þau tekur fé-
lagið í skóla og menntar og mannar til
munns og handa. Þegar þau þykja til
hæf, eru þau send til Canada, ekki sem
þrælar, heldur sem alfrjálsir menn. Þessi
böm munu hafa verið á 7. og 8. ári
yngst, allt að eða yfir tvítugsaldur. Ste-
fán sagði mér, að í fyrra hefði verið tekin
stúlka um tvitugsaldur, sem væri hér í
flokki. Stúlkurnar eru auðkenndar með
rauðum koffrum og drengirnir með rauð-
um treflum. Um miðjan dag á þirðju-
daginn létti skipið akkerum og hélt vest-
ur afar langan fjörð og lagðist við akkeri
utarlega í firðinum, undan kaupstað
nokkrum, sem kallast Grænavík. Þar
kvaddi G. Lambertsson okkur og ætlaði
að fara með gufuskipi, sem fólk átti að
sækja og fé til Akureyrar.
Daginn eftir, þegar búið var að taka
upp akkeri (þingmaríumessu) safnaðist
múgurinn upp á þilfar. Þar voru haldmir
söngvar og ræður og bænargjörð yfir
börnunum uppmönnuðum. Fyrst var
232
sungið stundarkorn, svo hélt prestur
ræðu, eins og stutta stólræðu, svo var
aftur sungið, þá hélt sami prestur bæna-
gjörð langa, svo var í þriðja sinn sungið,
að því búnu hélt skólakennari barnanma
ræðu, hann vék seinast ræðunni til allra
landflytjenda og endaði með innilegum
blessunar- og hamingjuóskum til vor allra.
Báðir töluðu þeir uppúr sér, rann þeim
af munni ræðan eins og árstraumur.
Eftir það fór presturinn í land, 'hann var
ekki einn af þeim útflytjendum, en skóla-
kennarinn er á skipi. Nú lá leiðin vestur.
fyrir norðan Irland, svo á hið breiða
Atlantshaf í vestur útsuður. 1 dag er
10. júlí. Alla daga siðan þann fyrsta þ.
m. hefur verið vestlægur vindur, stundum
hefur hann gengið til útnorðurs, hafa þá
verið dregin upp segl, oftast hafa gengið
þurrviðri, nema svækja stundum á
morgnana, en sólskin og þerrir um miðj-
an daginn. Síðan i gærkvöldi hefur verið
þoka, nú er síðan gufuvélin látin orga
svo geysihátt, að heyrist víst milu. 1
gærdag, sunnudag 13. júlí, var bjart veð-
ur og þokunni aflétt, í þokunni var gufu-
vélin látin orga til að aðvara skip, sem
i nánd kynnu að sigla. 1 gærmorgun
var skipið komið að austurströnd Nýja-
Skotlands og Nýju-Brúnsvíkur. Það er
allmikið nes i austur af Norður-Ameríkiu.
I gærdag höfðu menn skemmtilegan dag.
Þá var farið í útnorður með landi, fyrst
var þar lítil byggð á landi, einungis hús
á stangli. Landið fjöllótt og sæbratt og
berg hærri og lægri með ströndinni, fjöll-
in voru lítil og lág og sundurskorin með
þröngum og krókóttum dölum, bröttum,
liver hnúkur og hæð vai hvarvetna skrúð-
grænt og skógivaxið upp og ofan. Þar
sem dalimir skárust fram úr fjölluinum
var ströndin lág og þar voru lika bæja-
þorpin. Þegar lengra kom áleiðis með
ströndinni, lá leiðin til vesturs og síðan
AKRANES