Akranes - 01.10.1957, Blaðsíða 22

Búnaðarsambands Vestfjarða frá 1924—-
1942. Hann. átti sæti í héraðsnefnd Vest-
ur fsafjarðarsýslu, sem annaðist undir-
búning hátíðahalda heima i héraði og
þátttöku héraðsbúa í Alþingishátiðinni að
Þingvöllum 1930, og var oddviti yfir-
kjörstjómar Vestur-fsafjarðarsýslu frá
1915 til dauðadags. Er þetta ljós vottur
um það mikla traust almennings, sem
Kristinn naut.
Fyrstu kynni mín af Kristni á Núpi
urðu fyrir 50 árum, og eru tengd við
bindindisstörf og sönglist. Síðar kynntist
ég homun sem búnaðarfrömuði sam-
vinnumanni um félagslegar framfarir og
sveitunga. öll voru kynni þessi vaxandi.
Þau voru staðreynd um fjölhæfan, víð-
sýnan gáfumann, sem ávallt fylgdist með
tímanum og þróuninni. Kristinn Guð-
laugsson var því að vonum og makleg-
leikum virtur og vel metinn af öllum
kunmugum, og mest af þeim, er þekktu
hann bezt.
Það er tæpast hægt að taka einn þátt
öðrum fremur í starfi og persónu Krist-
ins á Núpi, því að hann var mjög heil-
steyptur í starfi og huga. Ef ég ætti að
nefna eitt öðru fremur verður mér efst
í minningunni hófstilling hans. Hún var
frábær, og samt var hann geðrikur undir
niðri. En það dásamlegasta við hina þjálf-
uðu hófstilling Kristins á Núpi var það.
að hún var ekki utan að lærð heldur hon-
um í blóð borin. Hann vildi sætta, vildi
þjóna góðmn málum, og því bægja burtu
reiði og vanstillingu. Góður maður á
ekkert helgara en sinn eigin skjöld.
Kristinn vildi halda skildi sínum hrein-
um og flekklausum.
Gáfumaður og gæfumaður er oft sitt
hvað í okkar efnislega heimi. Hjá Kristni
á Núpi fór þetta tvennt saman. Að vísu
mætti hann örðugleikum ýmsum á langri
ævi. En þeir buguðu hann ekki, heldur
urðu honum vegur vaxtar og þroska.
Gull hans var hreint og þoldi vel að próf-
ast í eldi.örðugleika.
Ef tákna á lífsstarf Kristins á Núpi
í fáum orðum verður það ekki gert á
annan réttari hátt en að nefna það vakn-
ingu eða tamningu. Hann var vökumað-
ur, glöggskyggn og viðskyggn. Hann vildi
vekja. Fá fólkið til þess að hugsa, skilja
og vilja. Hann sneri máli sínu fyrst og
fremst til vestfirzkra og íslenzkra bænda,
því að þeim var hann nánast tengdur,
en áhugi hans var enn viðfeðmari. Hann
var bundinn við allt það, sem hann trúði
og treysti að efla mætti hag og heill allr-
ar þjóðarinnar. Þar var hann ekki bund-
inn við héruð, stéttir né flokka.
II. Síra Sigtryggur Guðlaugsson.
Kristinn á Núpi gerði meira en gefa
Vestfirðingum sjálfan sig. Hann gaf þeim
einnig bróður sinn, síra Sigtrygg og Sig-
rúnu, systur sina. Mikið ástríki var með
þeim systkinum öllum, svo sem algengt
var fram til skamms tíma. Þau vildu
öll vera sem nálægust. Signin kom hing-
að vestur næst á eftir Kristni, og varð
húsfreyja að Arnarnesi, skammt frá
Núpi. Og þegar Dýrfirðingaþing (Mýra-,
Núps- og Sæbóls-sóknir) losnúðu við
brottför merkisprestsins, síra Þórðar Ól-
afssonar að Gerðhömrum, sótti síra Sig-
tryggur um prestakallið til þess að geta
verið í sambýli við bróður sinn og í ná-
lægð við systur sína.
Og það urðu engin stundarráð. Síra
Sigtryggur kom ekki að Núpi til þess að
flytjast þaðan brott aftur, heldur til þess
að ufla þar ævidaga alla, sem honum guð
sendir.
Samstarf þeirra bræðra var jafnan með
miklum ágætum. Þeir studdu og hvöttu
hvor annan, ef með þurfti. Út á við er
226
AKRANES