Akranes - 01.10.1957, Blaðsíða 38

tjr hinu frœga bibliuhan/lriti ,JStjórn“.
Ól. B. Björnsson.
Hanri-
ritn-
mnlið
I>«gar Sigurður Nordal var skipaður
sendiherra í Danmörku 1951, þykir mér
sennilegt, að með þessu vali, hafi Bjarni
Benediktsson fyrst og fremst haft í huga
lausn hins viðkvæma máls, handritamáls-
ins. Nú lætur dr. Sigurður Nordal af
störfum sem sendiherra, en handritin eru
ekki komin heim. Við þvi var auðvitað
ekki að búast á svo skömmum tíma. Heil
þjóð, eða hluti hennar, þarf lengri tima
til að taka sinnaskiptum. Lausnin er þó
miklu nær, en hún var fyrir 6 árum. Ef
til vill á Sigurður Nordal einhvem þátt i
því með hægð sinni og hyggindum, því
að ekki hefur hann gleymt handritunum
þau ár, er hann hefur dvalið i Dan-
mörku. Ég býst við, að hann hafi ýmis-
legt aðhafst, sem hitt hafi í mark, og
færi okkur nær endimarkinu en ella.
Gáfuðum mönnum liggur ekki alltaf
mest á að tala, en þegar þeir tala, er
oft tekið eftir orðum þeirra. Þau eru
þrauthugsuð metin og vegin áður en þau
eru töluð. Þetta finnst mér koma berlega
í ljós í viðtali er Nordal hefur átt við
dönsk blöð. Þar eru ekki stóryrðin, eða
særingar en allt skilst. Þar segir Nor-
dal m.a.: „Frá sjónarmiði vísinda skiptir
það litlu máli, hvort handritin eru
varðveitt i Kaupmannahöfn eða Reykja-
vik“. Þar skírskotar hami auðvitað til
hininar nýju tækni. En segir svo: „Af-
hending handritanna til Iislands, mun
því ekki valda vísindamötmum í Dan-
mörku neinum erfiðleikum. En handrita-
málið er tilfinningamál og er það að
sjólfsögðu vor einlæg ósk, að Danmörk
öðlist skilning á þessu viðhorfi voru.
Þegar að því er vikið, hversu örðugt sé
fyrir Danmörku að vera ón handritanna,
ættu rnenn að reyna að gjöra sér ljóst,
hversu miklu erfiðara það er fyrir oss
242
A K R A N E S