Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Síða 32

HNAPPARNIR, SEM HURFU
i.
„Látið þér hann koma inn“,
sagði Morrell, bóka-útgefandinn.
Stúlkan hvarf, og skömmu síð-
ar kom inn á skrifstofuna ungur
maður, grannur og laglegur.
„Góðan daginn, Reed“ sagði
Morrell. Hann reis upp úr sæti
sínu og tók í hönd komumanns.
„setjist þér þarna, gjörið þér svo
vel. Þér munuð vera forvitinn að
heyra, hvernig gengur með bókina
yðar?“
„Jæja“, svaraði Reed, „ekki get
ég alveg borið á móti því. Eg var
var hér á gangi, og datt þá í hug
að líta inn um leið og vita hvort
fyrsta eintakið væri farið“.
„Það var rétt af yður“, sagði
bókaútgefandinn. Hann leit á blöð,
sem lágu á borðinu hjá honum.
„Eg er búinn að selja nærri því
3000 eintök strax og pantanirnar
streyma inn hvaðanæfa. Það er
eins gott að þér vitið það, þér haf-
ið reyndar skrifað beztu kynja-
söguna á árinu, og ég óska yður
til hamingju með bókina“.
Ungi maðurinn roðnaði af fögn-
uði. Að heyra þetta af vörum
sjálfs Morrels, sem ekki var vanur
að hrósa mönnum fyrir allt, var
meira en hann hafði gert sér
vonir um.
„Og ég sem ætlaði að skrifa
ástasögu“, sagði hann brosandi.
„Ef stúlka, sem mér var sam-
ferða á lestinni, hefði ekki mist
hákarlstönn úr töskunni sinni,
hefði mér aldrei dottið í hug að
skrifa kynjasögu".
„Þá eigið þér þeirri stúlku mik-
ið upp að inna“, sagði MorrelL
„Og nú vil ég segja yður eitt.
„Hákarlstönnin“ hefir komið nafni
yðar á hvers manns varir. Þar
verðið þér nú að halda því um
stund. Ef þér getið komið með
aðra sögu, álíka góða, áður en
langt um líður, er yður borgið.
En ef það bregst, verðið þér
gleymdur eftir eitt ár, og þá er
til lítils unnið“.
„Þér eigið við að ég verði að
skrifa aðrakynjasögu“, sagði Reed,
og var dauft í honum hljóðið.