Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Blaðsíða 76

170
Hnapparnir sem hurfu.
[Stefnir
Hj á okkur verður
jafnan úr mestu að
velja af öllum teg-
undum eldfæra. At-
hugið birgðir okkar
og kaupið svo þar
sem hagkvæmast
---reynist.--
Helgi Magnússon &Co.
Reykjavik.
þegar geislinn frá vasaljósinu
kom beint framan í hana, Donald
sá nú eftir því, hve hranalega
hann hafði farið að þessu.
„Hamingjan hjálpi mér“, sagði
hann, „eg hefi þó víst ekki meitt
yður. Verið ekki hræddar, mér
dettur ekki í hug að gera yður
nokkurt mein“.
„Æ, stundi hún upp. „Eg hélt
þér væruð innbrotsþjófur“. Eruð
þér ekki innbrotsþjófur?"
„Ekki get eg nú eiginlega kall-
að mig það“, sagði Donald. „En
eg þóttist alveg viss um, að þér
væruð það!“
Hún brosti til hans, og Donald
hafði aldrei fyr séð annað eins
bros.
„Yður þykir líklega nokkuð ein-
kennilegt, að eg skyldi vera bak
við arinhlífina?" sagði hún, „en
eg skal segja yður hvernig í því
liggur. Mér gekk svo illa að sofna,
að eg ætlaði að ná mér 1 bók, sem
eg hafði skilið eftir hérna niðri.
En í sömu svifum varð mér litið
á gluggann og þá sé eg mann vera
að skríða inn um gluggann. 1 fát-
inu faldi eg mig bak við hlífina.
]>egar eg svo sá, að þér fóruð
beint að sofa þóttist eg hafa það í
hendi mér að laumast burt, bak
við hlífina. En þér, voruð of