Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Qupperneq 85

Stefnii]
Hnapparnir sem hurfu.
179
sagði hann og sneri sér að gest-
gjafanum, sem hafði fylgt honum
inn í reykskálann. „Hér er ekki
alt með feldu. Hafið þér nokkuð
á móti því, að eg verði hérna í
nótt?“
„Haldið þér — ?“
„Eg skal segja yður á morgun
hvað eg held“, sagði hann. Eg
hefði gaman af að gera dálitla til-
raun. Hafið þér á móti því?“
„Langt frá því“, sagði gestgjaf-
inn.
l>egar gestirnir voru gengnir til
náðá um kvöldið fór Donald inn í
reykskálann, slökti ljósin og sett-
ist í hægindastól.
Hegar hann var búinn að sitja
þarna í hálfa stund fór hann að
efast um þetta alt. Hvernig gat
honum dottið í hug, að tvö inn-
brot hefði verið framin til þess
eins að stela frá honum verðlaus-
skyrtuhnöppum? Og var það
ekki bjánalegt, að búast við þriðja
innbrotinu í sama tilgangi? En
ef hún nú kæmi? Hvað átti hann
að segja við hana? — Og hvað
ætli hún segði við hann? Hvernig
skyldi hún reyna að fóðra þetta
dasmalausa framferði?
Hann fór að gera sér ýmsar
hugmyndir um það, hvað því gæti
valdið, að stúlka brytist inn nótt
eftir nótt til þess eins að ná
SwnsnK f\
VALD^R
VIRQINin
Cigarcttan scm allir
biðja um nú.
12*