Sagnir - 01.06.2005, Blaðsíða 24

Sagnir - 01.06.2005, Blaðsíða 24
Frelsi viljans í Þríöja rfkinu LOKAORÐ Hér hefur framkvæmd helfararinnar verið rakin stuttlega með tilliti til einstaklinga sem glæpaverkin frömdu. Skoðaðar hafa verið mismunandi aðstæður manna innan jafnt sem utan útrýmingarbúða, einkum fangavarða og lögreglumanna. Að auki var örstutt gerð grein fyrir deilum þeirra Daniels J. Goldhagens og Christophers Brownings um ástæðu fyrir því, hvers vegna „venjulegir menn“ i lögreglusveitum myrtu fólk. Menn drápu af ólíkum ástæðum, af ótta við refsingu, sumir af hreinu hatri á fómarlömbum, aðrir vegna þess að þeir ætluðu sér ffama innan Nasistaflokksins og í samfélaginu og enn aðrir fylgdu einfaldlega straumnum. Svo virðist sem niðurstöður Brownings í bókinni Ordinary Men séu trúverðugri en þær sem Daniel J. Goldhagen kemst að í bók sinni, Hitler's Willing Executioners. Það er einfaldlega ekki hægt að segja að gyðingahatur hafi verið það mikið í Þýskalandi, í aldanna rás, að Þjóðverjar hafi bókstaflega verið að bíða eftir tækifærinu sem gafst í síðari heimsstyijöld til að myrða gyðinga. Það er ekki hægt að staðhæfa að um það bil fimmtán þúsund manns, sem voru í lögreglusveitum Þriðja ríkisins, hafi drepið gyðinga af einni og sömu ástæðu. Flest hnígur að þeirri niðurstöðu að ástæður sem lágu að baki því að hinn „venjulegi Þjóðveiji“ myrti og drap gyðinga og aðra minnihlutahópa í síðari heimsstyijöld hafí verið samspil margra þátta, þó að hjarðeðlið hafi skipti þar einna mestu máli. TIL VÍSANIR i Höss, Rudolf: Commandant of Auschwitz. London, 2000, bls. 56. ii Sama heimild, bls. 62. iii Sama heimild, bls. 63. iv Sama heimild, bls. 70. v Sama heimild, bls. 77-86. vi Sama heimild, bls. 111. vii Sama heimild, bls. 144-146 viii Sama heimild, bls. 150-157. ix Sama heimild, bls. 164. x Sama heimild, bls. 179. xi Browning R., Christopher: Ordinary Men Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland. New York, 1998, bls. 1-2. xii Sama heimild, bls. 164. xiii Goldhagen, Daniel Jonah: Hitler 's Willing Executioners: Ordinary Germans and the Holocaust. London, 1996, bls. 263-270. xiv Browning R., Christopher: Ordinary Men, bls. 159-161. ÚTSKÝRINGAR * Freikorps var stofnað eftir fyrri heimsstyijöld af yfirmönnum þýska hersins. Hlutverk sveitanna var einkum að berja niður byltingartilraunir kommúnista. Freikorps var lagt niður árið 1921 en flestir hermannanna gengu í SA-sveitir Adolfs Hitlers (Sturm- Abteilung). ** I frægri sálfræðirannsókn sem kennd er við Milgram voru tengslin á milli hlýðni og valds rannsökuð. Markmiðið var að reyna að útskýra hvers vegna venjulegir Þjóðverjar drápu gyðinga í síðari heimsstyrjöld. Milgram fékk þátttakendur til þess að koma á tilraunastofú sína þar sem búið var að binda mann fastan við einhvers konar rafmagnsstól. Milgram sagði fólkinu að hann þyrfti að prófa manninn í rafmagnsstólnum með ákveðnum spumingum. Ef maðurinn svaraði spumingu rangt ættu þátttakendumir að ýta á takka sem gaf honum stuð. I hvert skipti sem hann svaraði vitlaust jókst spennan og þar til gerður mælir gaf til kynna að það væri hættulegra fýrir þann sem sat í stólnum. Milgram sagði þátttakendum að hann hlyti engan varanlegan skaða. Til að gera langa sögu stutta var maðurinn í stólnum starfsmaður Milgrams og spennugjafmn virkaði ekki. Honum var sagt að öskra og látast vera illa leikinn. Að lokum átti hann að virðast hreyfmgarlaus. Allan tímann ætlaði Milgram að segja þátttakendunum að halda áfram. Spumingin var sem sagt hversu langt þátttakendumir vom tilbúnir að ganga í spennugjöf svo lengi sem þeim var sagt að gera það. Niðurstaðan var sú að 25 af þeim 40 sem tóku þátt í rannsókninni fóru alla leið upp í 450 volt sem getur verið lífshættulegt. Þessi rannsókn sýnir að margir em tilbúnir til þess að meiða fólk, sé þeim sagt að gera það. Þó það spili margir aðrir þættir inn í þessa rannsókn þá stendur eftir að menn em tilbúnir að ganga mjög langt, beri þeir ekki ábyrgð á gjörðum sínum. Það er að segja, undirmaður hlýðir yfirmanni möglunarlaust. (Sbr. Kent, Gerry og Dalglish, Mary: Psychology and Medical Care). 22 Sagnir 2005
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.