Sagnir - 01.06.2005, Síða 24

Sagnir - 01.06.2005, Síða 24
Frelsi viljans í Þríöja rfkinu LOKAORÐ Hér hefur framkvæmd helfararinnar verið rakin stuttlega með tilliti til einstaklinga sem glæpaverkin frömdu. Skoðaðar hafa verið mismunandi aðstæður manna innan jafnt sem utan útrýmingarbúða, einkum fangavarða og lögreglumanna. Að auki var örstutt gerð grein fyrir deilum þeirra Daniels J. Goldhagens og Christophers Brownings um ástæðu fyrir því, hvers vegna „venjulegir menn“ i lögreglusveitum myrtu fólk. Menn drápu af ólíkum ástæðum, af ótta við refsingu, sumir af hreinu hatri á fómarlömbum, aðrir vegna þess að þeir ætluðu sér ffama innan Nasistaflokksins og í samfélaginu og enn aðrir fylgdu einfaldlega straumnum. Svo virðist sem niðurstöður Brownings í bókinni Ordinary Men séu trúverðugri en þær sem Daniel J. Goldhagen kemst að í bók sinni, Hitler's Willing Executioners. Það er einfaldlega ekki hægt að segja að gyðingahatur hafi verið það mikið í Þýskalandi, í aldanna rás, að Þjóðverjar hafi bókstaflega verið að bíða eftir tækifærinu sem gafst í síðari heimsstyijöld til að myrða gyðinga. Það er ekki hægt að staðhæfa að um það bil fimmtán þúsund manns, sem voru í lögreglusveitum Þriðja ríkisins, hafi drepið gyðinga af einni og sömu ástæðu. Flest hnígur að þeirri niðurstöðu að ástæður sem lágu að baki því að hinn „venjulegi Þjóðveiji“ myrti og drap gyðinga og aðra minnihlutahópa í síðari heimsstyijöld hafí verið samspil margra þátta, þó að hjarðeðlið hafi skipti þar einna mestu máli. TIL VÍSANIR i Höss, Rudolf: Commandant of Auschwitz. London, 2000, bls. 56. ii Sama heimild, bls. 62. iii Sama heimild, bls. 63. iv Sama heimild, bls. 70. v Sama heimild, bls. 77-86. vi Sama heimild, bls. 111. vii Sama heimild, bls. 144-146 viii Sama heimild, bls. 150-157. ix Sama heimild, bls. 164. x Sama heimild, bls. 179. xi Browning R., Christopher: Ordinary Men Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland. New York, 1998, bls. 1-2. xii Sama heimild, bls. 164. xiii Goldhagen, Daniel Jonah: Hitler 's Willing Executioners: Ordinary Germans and the Holocaust. London, 1996, bls. 263-270. xiv Browning R., Christopher: Ordinary Men, bls. 159-161. ÚTSKÝRINGAR * Freikorps var stofnað eftir fyrri heimsstyijöld af yfirmönnum þýska hersins. Hlutverk sveitanna var einkum að berja niður byltingartilraunir kommúnista. Freikorps var lagt niður árið 1921 en flestir hermannanna gengu í SA-sveitir Adolfs Hitlers (Sturm- Abteilung). ** I frægri sálfræðirannsókn sem kennd er við Milgram voru tengslin á milli hlýðni og valds rannsökuð. Markmiðið var að reyna að útskýra hvers vegna venjulegir Þjóðverjar drápu gyðinga í síðari heimsstyrjöld. Milgram fékk þátttakendur til þess að koma á tilraunastofú sína þar sem búið var að binda mann fastan við einhvers konar rafmagnsstól. Milgram sagði fólkinu að hann þyrfti að prófa manninn í rafmagnsstólnum með ákveðnum spumingum. Ef maðurinn svaraði spumingu rangt ættu þátttakendumir að ýta á takka sem gaf honum stuð. I hvert skipti sem hann svaraði vitlaust jókst spennan og þar til gerður mælir gaf til kynna að það væri hættulegra fýrir þann sem sat í stólnum. Milgram sagði þátttakendum að hann hlyti engan varanlegan skaða. Til að gera langa sögu stutta var maðurinn í stólnum starfsmaður Milgrams og spennugjafmn virkaði ekki. Honum var sagt að öskra og látast vera illa leikinn. Að lokum átti hann að virðast hreyfmgarlaus. Allan tímann ætlaði Milgram að segja þátttakendunum að halda áfram. Spumingin var sem sagt hversu langt þátttakendumir vom tilbúnir að ganga í spennugjöf svo lengi sem þeim var sagt að gera það. Niðurstaðan var sú að 25 af þeim 40 sem tóku þátt í rannsókninni fóru alla leið upp í 450 volt sem getur verið lífshættulegt. Þessi rannsókn sýnir að margir em tilbúnir til þess að meiða fólk, sé þeim sagt að gera það. Þó það spili margir aðrir þættir inn í þessa rannsókn þá stendur eftir að menn em tilbúnir að ganga mjög langt, beri þeir ekki ábyrgð á gjörðum sínum. Það er að segja, undirmaður hlýðir yfirmanni möglunarlaust. (Sbr. Kent, Gerry og Dalglish, Mary: Psychology and Medical Care). 22 Sagnir 2005
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Sagnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.