Sagnir - 01.06.2009, Blaðsíða 30

Sagnir, 29. árgangur
fólginn sá skilningur að meta eigi einstaklinginn á hans
eigin forsendum. Því...[leggist] Sjálfstæðisflokkurinn
gegn öllumþeim aðgerðum sem...[hygli] einum ákostnað
annars“19 Ut frá þessu má draga þá ályktun að flokkurinn
telji að fyrst að lagalegt jafnrétti kynjanna ríki hljóti
raunverulegt jafnrétti að nást sjálfkrafa með tímanum,
kerfið muni leiðrétta sjálft sig án íhlutunar stjórnvalda.
Hvorki Samband ungra sjálfstæðismanna (SUS) né
Heimdallur, sem er stærsta aðildarfélag SUS eru með
sérstaka stefnu hvað varðar jafnréttismál en segjast styðja
stefnuyfirlýsingu flokksins svo þeirra stefna telst sú sama
og hans.20 Ein ungliðahreyfing Sjálfstæðisflokksins hefur
sett fram ítarlega stefnuskrá sína í þremur þáttum en
það er Huginn, félag ungra sjálfstæðismanna í Garðabæ.
I einum hlutanum, undir fyrirsögninni „Mitt líf, mín
tækifæri“ leggst félagið alfarið gegn kynjakvótum og
leggur áherslu á að einstaklingar ,,skul[i] metnir út frá
eigin verðleikum enda... [sé] mikilvægara að velta fyrir
sér hvað sé milli eyrnanna á fólki en á milli lappa þess!‘21
Kynjakvóta telja félagsmenn stuðla að ójafnrétti enda
skipti jafnt kynjahlutfall ekki máli, aðeins jöfn tækifæri
einstaklinga. Enn fremur leggjast félagsmenn gegn því
að launagreiðendur þurfi að greiða sömu laun fyrir sömu
vinnu heldur skuli laun vera metin út frá hæfni hvers
og eins frekar en stöðu hans. Þá virðast félagsmenn hafí
ýmislegt að athuga við það að stjórnvöld skipti sér af
málum eins og klámi, nektardansi og vændi
Huginn er ámótiþví að ráðamenn landsins taki ákvarðanir
út frá eigin siðferðismati og geðþótta. Slíkt á ekki að hafa
áhrif á stjórnarfar. Enginn er betur til þess fallinn að taka
ákvarðanir um eigin hagi en einstaklingurinn sjálfur.
Ritskoðun af hvaða tagi sem er á ekki að vera í höndum
stjórnvalda. Huginn telur að hver einstaklingur skuli hafa
skýlausan rétt til að ráða yfir eigin líkama svo framarlega
sem aðrir beri ekki skaða af.22
Þessar stefnuyfirlýsingar falla ekki að áherslum og
aðferðum þeirra femínista sem boða aðgerðir til að ná
fram jafnrétti. Þær sverja sig frekar í ætt við áherslur
einstaklingsfemínista, sem telja aðgerðir ekki eiga rétt á
sér þar sem engar lagalegar hindranir eru til staðar.
Vinstrihreyfingin-grænt framboð leggur mikla áherslu á
jafnrétti í sinni stefnuskrá og segist grundvalla sína stefnu
„...á jöfnum rétti allra án tillits til kynferðis, kynhneigðar,
trúarbragða, litarháttar og uppruna."23 Vinstrihreyfingin-
grænt framboð er eini flokkurinn sem er með sér klausu
um kvenfrelsi og má segja að sé mjög feminísk. Þar er
meðal annars tekið fram að „...til þess að fullt formlegt
og félagslegt réttlæti náist þurf[i] karlar að afsala sér
28
forréttindum sem þeir hafa tekið í arfi'24 Þá er talið til að
kynjafræði skuli verða sjálfsagður hluti skólakerfisins því
mikilvægt sé að fræða ungt fólk um misrétti til að hægt
sé að uppræta það. Launajöfnuður er Vinstri-grænum
einnig hugleikinn og að tryggja verði jafna möguleika
kynjanna til framfærslu. Þá er lögð áhersla á að líkaminn
skuli ekki vera söluvara og að allir skuli umyrðalaust ráða
yfir eigin líkama. Þá er eindregið lagst gegn kynbundnu
ofbeldi sem hreyfingin telur meðal annars birtast í
„...nauðgunum, sifjaspcllum, klámi, vændi, mansali,
kynferðislegri áreitni og líkamlegu og andlegu ofbeldi
gegn konum og börnum inni á heimilum þeirra“25
Ung vinstri-græn eru einnig með kvenfrelsi í sinni
stefnuyfirlýsingu og eru með svipaðar áherslur og
flokkurinn. Auk þess mótmæla þau óraunhæfri
útlitsdýrkun sem meðal annars birtist í fjölmiðlum.
Meðal þess sem þau berjast fyrir er að kaup á vændi verði
gerð refsiverð, nektardansstaðir og aðrir staðir sem höndla
með líkama fólks verði bannaðir án undantekninga,
barist verði gegn mansali, að hertum aðgerðum gegn
kynbundnu ofbeldi verði komið á og að kynjasjónarmið
verði ávallt höfð í huga við mótun stefnu og í aðgerðum
hins opinbera.26
Stefnur þessara flokka í jafnréttismálum virðast
nátengdar því hvar þeir eru staðsettir í stjórnmálum að
öðru leyti. Sjálfstæðisflokkurinn, sem er eins og fram
hefur komið sá flokkur sem helst aðhyllist frjálshyggju,
leggur höfuðáherslu á einstaklinginn, að kyn skipti ekki
máli og að ekki sé rétt að beita sértækum aðgerðum þó
hann viðurkenni mikilvægi þess að jafna hlut kynjanna.
Vinstri-græn eru mjög róttæk í stefnu sinni. Þau leggja
áherslu á mikilvægi feminískrar baráttu og að rótgróin
samfélagsleg undirokun kvenna sé raunveruleg.
Samfélagið beri ábyrgð á að leiðrétta vandanna, hann sé
ekki einstaklingsbundinn.
Kynjaskipting starfa og launamunur
kynjanna
Gera máþví skóna að flestum íslendingum þyki valfrelsið
í senn sjálfsagt og dýrmætt. Að geta valið sína braut í lífinu
er áskilinn réttur hverrar frjálsrar manneskju. Hvaða
menntun fólk kýs, hvaða vinnu, hvort það á maka eða
ekki, eignast börn eða ekki og svo mætti lengi telja. Hér á
landi hafa flestir verið svo lánsamir að hafa mikið val um
flesta hluti. Svo mikið val raunar að velmegunarvandinn
„valkvíði” hefur kvalið margan hugann. Hvað skal læra?
Hvar skal vinna? Hvert skal fara í sumarfrí? Hvað á að
borða í kvöld? Sú hugmynd að líf okkar verði eins og
við veljum að það verði hefur átt sívaxandi gengi að
Í