Helgafell - 01.04.1954, Page 27

PAMPHILUS
25
sá er vanur var að gráta vesall,
og með vél ríður nú sá prúður
er vanur var að ganga fátæklega.
Og það er engi frændi má gefa,
þá gefur það íðulega íðn,
og þú að hún hafni fyrst þinm þjúnkan,
þá vert þú búinn að þjúna henni.
Með þvísa mátt þú sigra hút heitsamrar vinu,
og mun sú gerast vina þín
er áður var andskoti.
Til þess staðar skalt þú oft koma
sem þú veizt hana vana vera.
Og ef þú mátt, þá fæð þú hana með orðum ok leik,
því að æska elskar gleði jafnan og leikblandin mál,
þá fýsir hug æskumanna til ástar.
Sýn þig henni jafnan glaðan og í hug gúðum,
því að hver maður sýmst konum fegri glaður en reiður.
Eigi skalt þú mjög þegja
og still þú ræðu þinni.
Fögur ræða nærir ást,
og fögur ræða stillir grimman hug.
Oft hafnar mær manni fyrir litla sök.
Og ef staður er til,
þá lát hana afls í leiki kenna.
Þá mun mörg þúr það veita
er þig vænti eigi áður.
Skammast stundum konur að segja vilja sinn.
Og það oft er þær vilja víst hafa,
þá munu þær þú nítta stundum.
Fegra þykir og meydúm að láta með afh en segja svo:
Ger af múr vilja þinn.
Þetta skaltu víst varast
ef þú átt fú lítið,
að þú leyn hana vesöld þinni og fátækt.