Helgafell - 01.04.1954, Blaðsíða 121

BÓKMENNTIR
119
um skáldum er tamt. Hann yrkir
einnig um rauð fljót, rauða daga,
rauða minnisvarða, rauða straum-
gyðju, rauðan vind, rautt bros, rauð-
an mána og margt annað rautt. Sam-
anlagt kemur þetta lýsingarorð þrjá-
tíu og fjórum sinnum fyrir í þessu
ljóðakveri. Gunnar Dal yrkir yfirleitt
rímað, en er ónæmur á stuðlun og
hrynjandi. Hins vegar á hann til ljóð-
ræna mýkt, og einstöku kvæði, svo
sem kvæðið Sær, býr yfir nokkru
seiðmagni. Ef til vill á bilið milli hans
og Tagore eftir að styttast, en ógnar
langt er það enn.
Hraunkvíslar
Bragi Sigurjónsson —
Bókaútgáfan Norðri 1951
Ekki getur þetta talizt góð kvæða-
hók, þótt ýmislegt sé í henni sæmi-
lega gert. Virðist mér mörg kvæð-
anna meira ort af vilja en mætti. Lið-
loga ort eru ádeilukvæðin Búrhund-
ur og Framsöguræða íhaldsmanns.
Kvæðið Tvö tilbrigði íslenzks vöggu-
kvæðis virðist ort í anda Þjóðvarnar-
flokksins, sjö erinda svívirðing um
Kana, níu erindi um Rússa, hefði þó
átt að vera átta af hvoru, svo að ekki
hallaðist á. Laglegt er litla ljóðið
Ævintýri. Nokkur kvæðanna eiga að
vera hrollvekjur: Kvæðin Héðinn og
Hrefna á Stöng, Heljarslóð, Helskór,
Segir fátt af einum og Draugaskip.
Þessi kvæði missa þó marks, vegna
Þess að þau eru ekki nógu vel gerð,
°g er einkum hið síðastnefnda aldeil-
ls afleitur kveðskapur. Geðþekk eru
Þau kvæði, þar sem höfundur lætur
1 Ijós samúð sína með olnbogabörnum
Þjóðfélagsins og mannlífsins: Gamall
maður, Fallvaltleiki, Tilgangsleysi, en
bezta kvæði bókarinnar er Þýðing á
ágætu kvæði eftir sænska skáldið
Erik Lindorm: Faðir og sonur, en þessi
þýðing er, þrátt fyrir tvær meinleg-
ar þýðingarvillur, mjög svo sæmilega
gerð.
Þenkingar
Gestur Guðfinnsson —
Alþýðuprentsmiðjan 1952
Kvæðabók Gests Guðfinnssonar er
um margt ánægjuleg aflestrar, og
vart fær það neinum dulizt, að hér er
ljóðskáld á ferð. Ekki er þó mikið
nýjabrum á kveðskap hans. Hann fet-
ar troðnar slóðir bæði um efni og
form. Davíð, Tómas og Stefán frá
Hvítadal eru lærimeistarar hans. Yf-
irleitt eru kvæðin ort af vandvirkni,
þótt út af bregði bæði um stuðlun og
hrynjandi. Galli er það á allmörgum
kvæða hans, hversu mjög hann of-
brúkar samtenginguna og. Ég gerði
það að gamni mínu, að athuga þetta
nánar. Ljóðlínurnar í kvæðabók hans
töldust mér vera samanlagt 741, og af
þeim byrja hvorki meira né minna en
256, eða rösklega þriðja hver ljóðlína,
á og.
Kvæðin Þenkingar, Almúgafólk,
Hjúskaparsæla og Bemskuminningar
eru krydduð góðlátlegri kímni. Hið
síðastnefnda ber allmikinn keim af
Tómasi. í því fyrstnefnda er þetta er-
indi:
Og þegar aðrir gengu í heilagt hús
og heyrðu og trúðu og þekktu
skapara sinn,
lék sér efinn að mér eins og köttur
að mús
og margur grunur læddist í hugskot
mitt inn.
Og þegar ég horfði yfir hólpinna
sálna bekki,
var hugur minn úti á þekju
og viknaði ekki.