Helgafell - 01.04.1954, Page 29

PAMPHILUS
27
heldur ríkir í hryggu brjósti ást mín.
Von var mér öll í hendur fengin
sú sem til hjálpar lá.
En nú er fólgin von
og í brott fann
og harmur í stað kominn.
Því mun eg eigi undan ganga.
Mig hefur skipari nnnn á firði fyrirlátið,
og eg hafnar leita og má eg ei finna.
Hvað skal eg til taka?
Mín von lítur til hennar,
mér hæfir brátt hana að finna.
Ó hosson! Hversu fögur hún situr með beru hári,
og hve gott nú væri að ræða við hana.
Hyggja engi er með mér
né orð hvortki,
Hendur skjálfa,
fætur bifast,
mér hamstolnum samir engi klæðabúnaður.
Hræðsla níttar það að mæla
er áður hugt hafða.
Eigi em eg sá
er eg áður var.
Trautt kann eg sjálfan mig.
Eigi fylgir rödd né raust,
en þó verð eg að ræða.
Ein frændkona úr bæ öðrum
sendi þér þúsund kveðju.
Hún bauð þér með mér þjónkun sína
og kann hún þig að nafni
og sögn manna aðeins.
Og hún þig fýsist að finna,
ef staður væri til.
Og þar vildu mínir frændur mig margir hefta.
Þar var borg full minna beztu frænda,