Helgafell - 01.04.1954, Síða 125

BÓKMENNTIR
123
bjarnarson og Jón Sigurðsson. Þetta
hlýtur að hafa haft mikil áhrif á svein-
>nn. Enda var hann óvenjulega bráð-
þroska andlega, sarx.kvae'mt frásögn
þessari, hugsandi og hlustandi á mál
onanna og náttúru, svo sem fossanið,
brimhljóð og fuglasöng, horfandi á öll
þau undur, er smátt og scnátt birtust
augum greindra barna. Vandist hann
og snemrna við vinnu og lenti í fjölda
o^örgum ævintýrui.T. eins og gerist cneð
fjörmikla drengi í sveit. I lifandi frá-
sögn og með criklu fjöru segir Guð-
orundur frá bernsku sinni og æsku og
frá fólkinu, se.n hann ólst upp með,
foreldrum, frændum, vinun og öðrum.
Eins og nærri má geta koma margir
við sögu. I síðara bindinu segir hann
bá því, er hann stundaði sjómennsku
a skútu, er það frábærlega snjöll lýs-
in8 á skútulífi, atvinnugrein, sem nú
er lögð niður, en var um langt skeið
ein af aðalatvinnugreinum þjóðarinn-
ar- Enginn hefur ritað betur uim skútu-
sjomenn en Guðmundur Hagalín og
Urn þá atvinnu, hættur og gleði, afla
°8 aflaleysi, sjóveiki og margt fleira
því viðvíkjandi — svo sem hugsunar-
bátt skútumanna, orðbragð, vinnu-
kfögð, gamansemi. Þetta tr.á lesa í
sevisögunni og í bókinni Kið Maríu-
nienn. Bregður því og víða fyrir í rit-
Ufn Guðmundar G. Hagalín, að hann
er alinn upp við sjó og þekkir allt til
sJci.T.ennsku á opnum skipum og skút-
um. Og sjóinn sjálfan þekkir hann vel.
Eg geri ráð fyrir því, að Guðmund-
Ur Hagalín muni halda áfram að rita
þcssar endurminningar og muni enn
um stund halda í horfinu meðan hann
Segir frá námsárum og unglingsárum,
yrjun ritstarfa og dvöl erlendis (í
Noregi). En engum dylst það, að nú
mun reyna á kappann, þegar lýsa
á fullorðinsárunum, viðhorfum hins
þroskaða og mótaða manns til ýmissa
mála og manna. Það hefur jafnan ver-
ið svo, að sjálfsævisöguhöfundum hef-
ur tekizt bezt með æskuárin og ung-
lingsárin, þ. e. undirbúningsárin, áður
en hið eiginlega lífsstarf hefst. Eftir
að menn lenda í orrahríð lífsins verð-
ur erfiðara að vera hátt hafinn yfir
dægurþras, og eðlilega koma þá skoð-
anir höfunda fram, meira og cninna,
hversu sanngjarnir, sem þeir eru. Þetta
fellur i.mönnum (lesendum) cnisjafnlega
vel. — En ef Guðm. Hagalín heldur
áfram að rita minningarnar með sama
anda og nú, undir einkunnarorðin ,,Eg
veit ekki betur“, og það mun hann
gera, verður þetta góð og mikil bók.
En vandasamt verður að skrifa fram-
haldið svo, að allt verkið verði slíkt
snilldarrit og þessi þrjú fyrstu b ndi
eru. —
Þar sem mig skortir, að miklu leyti
þekkingu á mönnum og atburðum
þeim, er um fjallar, hef ég ritað um
ævisöguna frá listrænu hliðinni. En
allur blær frásagnarinnar er þannig,
að það er hverjum manni ljóst, að höf-
undur tíill fara með rétt tnál, enda hafa
þeir, er til þekkja vel, sagt mér, að
mannlýsingar allar séu réttar og ná-
kvæmar. Með fám orðum tekst höf-
undi oft að lýsa mönnum svo, að mað-
ur þykist þekkja þá vel.
Sjálfsævisaga Guðmundar Hagalín
er í fremstu röð bóka síðari ára og
verður jafnan heimildarrit um líf og
starf fólks á Vestfjörðum á fyrsta hluta
þessarar aldar.
Þorsteinn Jónsson.