Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2003, Qupperneq 157

HANDAN ÖDIPUSAR: DÆMISAGA SÁLGREININGAEINNAR
amnar það hvernig Lacan teknr sögu sína til sín, hvernig hann tekur í
senn til sín eigin dauða og eigin goðsögu - a?fleifð þessarar eignasvipting-
ar. Það er líkt og þetta sé sú sálgreiningararfleifð sem honum var ætluð
og að kennsluspurning hans í sálgreiningu sé þessi: „Verð ég þá fyrst
maður nú, þegar ég er ekkert?“
„Það var fyrirskipað, ég sé það nú“, segir Odipus í Kólonos (sena 1,
81). Mig gæti verið að dreyma en ég heyri svo sannarlega rödd Lacans í
orðum útlagans Odipusar:
Odipus
Gesturinn er ég. Heyrnin er sögð vera sjón hins blinda. (Sena 1, 85)
Ismene
Véfréttimar segja að styrkur þeirra sé í þér.
Ödipus
Líklega er ég þá fyrst sterkur, þegar ég er búinn að vera! (Sena 2, 96)
Ödipus
Ég er kominn til að færa þér gjöf,
minn hrjáða líkama: Hann er ekki fallegur á að líta
en hefur reynst mér varanlegri náð en fegurð.
Þeseifur
Hver er sú náð sem þú færir okkur?
Ödipus
Tíminn leiðir það í ljós, það verður ekki opinberað strax.
Þeseifur
Hversu langt er í að þú upplýsir okkur?
Ödipus
Það geri ég þegar ég er látinn og þú ert búinn að grafa mig. (Sena 3,
106)
Sdlgreining í Kólonos
Á meðan Lacan segir frá Ödipusi í Kólonos, segir hann og endursegir, ekki
aðeins sína eigin sögu og Freuds, heldur eirmig sögu sálgreiningarinnar
05