Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2003, Side 74

ÚLFHILDUR DAGSDÓTTER
marks líkamsstarfsemi heiladauðra, í þeim tilgangi að nota hluta úr Kk-
ömum þeirra til að bjarga öðru fólki.20 Bamshafandi kvenhkömum er
haldið á lífi á sama hátt, til að bjarga fóstnun.21 Ef þetta er gert án þess
að skýr vilji konurmar hggi hTrir, er það varla svo langt frá útungunar-
starfsemi hersins í 28 Days Later.
Zombían er kjörin táknmynd fyrir allt þetta, ótta okkar við dauðann
og ótta okkar við að deyja ekki alveg, jafnffamt þ\i' sem hún myndbirtir
það aðdráttarafl sem felst í óljósum mörkrrm lífs og dauða. Hið eilífa h'f
upprisunnar á efsta degi hefur tekið á sig nýja m\md í Hffærum og líkams-
hlutum, sem dreyfa sér um alla heimsbyggðina og tr\Tggja ekki aðeins
uppvakningu dauðsjúkra, heldur einnig framhaldshf þess sem líffærið
gefur. Jafhframt upphfir nútímamaðurinn sig sem safh fiffæra og líkam-
sparta sem lifandi og dauðir, lífgaðir og dofhir sundra sjálfsmynd hans og
gefa honum nýtt líf - eða nýjan dauða. Því kannski verðum við á endan-
um verðlaunuð með dauða hkt og í ljóði Braga Olafssonar, „Ur höfh“
(1993). Áhöfn sldpsins sem ljóðmælandi ferðast með á nóttunm er öll í
klefa eins skipverjans, „og enginn er eftir í brúnni“. Ljóðmælanda verð-
ur ekkert úr verki fyrr en „verslun er gengin til náða“, hann sporar út
nýfallinn snjóinn og honum líður eins og þetta kvöld muni nýtast til að-
fanga: „að framtíðin feli í sér óvænta símhringingu“.
20 Sbr. grein Lindu F. Hogle, „Tales from the cryptic: Technology meets organism in
the living cadaver“, í The CyborgHandbook, ritstj. Chris Hables Gray, London, Rout-
ledge 1995.
21 Sjá nánar um þetta í grein minni „Varahlutir fyrir útópíur: eða af varúlfum og
píum“, í Ritinu:2/2002. Sjá sérstaklega greinar Adele Clarke, ,áVlodernityT, Post-
modemity, & Reproductive Processes, ca. 1890-1990, or „Mommy, VTiere Do Cy-
borgs Come From Anyway““ og Monicu J. Casper, „Fetal Cyborgs and Technom-
oms on the Reproductive Fronties: MTiich Way to the Carnival“, báðar í The Cyborg
Handbook.
72