Þjóðlíf - 01.08.1991, Síða 73

Síðan skein sól: Klikkað
Belað
Úr ýmsum áttum: Ýmsir flytjendur
Úr ýmsum áttum
Ef ég væri að austan myndi ég
ef til vill bera nafn nýjustu
plötu S.S.S. fram svona;
„Klekkað!“. En þar sem ég er
ekki austfirðingur kemur slíkt
ekki til greina. Klikkað er hins
vegar alveg ágætis plata, á
henni eru fimm ný stúdíólög
og af þeim fmnst mér titillagið
nokkuð skemmtilegt, gítar-
leikurinn minnir sterklega á
Adrian Belew og er það af
hinu góða. Fjörugt og þétt lag.
Kannski er góð ballaða þar
sem Helgi Björnsson syngur
um ástina, sem oftar. Orð er
einnig ballaða og er það
smekklegur, bandalaus bassa-
leikur sem setur sterkastan
svip á lagið. í því yrkir Helgi
um (særingar)mátt orða. Eyj-
ólfur Jóhannsson/Þorsteinn
Magnússon (nákvæmar upp-
lýsingar vantar) setur inn gott
gítarsóló.
Á Klikkað er einnig að finna
hljómleikaupptökur af fimm
eldri lögum S.S.S. Það fyrsta
er Blautar varir en mér finnst
skorta pínulítinn kraft í það.
Annars er skemmtilegt
hvernig þeir félagar skeyta lag-
inu Good times með diskó-
sveitinni gömlu, C/ncaftan við
„varirnar". Þess má geta að í
laginu, sem og á plötunni í
heild, fer Ingólfur Sigurðsson
trommari á kostum og er hér
með settur í landslið tromm-
ara.
Þessi lög eru tekin upp á
staðnum 1929 á Akureyri og í
viðbót eru þarna Geta pabbar
ekki grátið (þar er krafturinn
kominn), Tíkall í strætó,
Taktu mig með og að endingu
Húsið og ég, gamli, klassíski
Grafíkursmellurinn. Þar heyr-
ist vel í áhorfendum.
Klikkað er kannski ekki
besta plata S.S.S. en sú sér-
stæðasta, sökum hljómleika-
upptakanna. Á tónleikum er
sveitin alltaf í firnastuði og er
ekki gerð undantekning á því
hér, Helgi leiðir stuðið í fjöri
og flippi. Belað!
Ég ætla að byrja á því að
skamma útgefendur. Upplýs-
ingar um tónlistina á þessari
safnplötu eru skammarlega
litlar. Það er lágmark að maður
fái að vita hverjir spila í hvaða
lagi, hvar það er tekið upp,
hverjir taka upp, útsetja
o.s.frv. Þetta eru ekki nútíma-
leg vinnubrögð.
Á Úr ýmsum áttum eru
fimmtán flytjendur, sem spila
mismunandi tónlist á misjafn-
an hátt og misvel. Geiri Sæm
ríður á vaðið með Steranum,
ágætis popplagi, en textafram-
burður mætti vera skýrari. í
kjölfarið fylgja svo m.a. Rúnar
Þór með Tómleika tímans,
klassískt lag a la Rúnar,
Namm og Júlíus Guðmunds-
son flytja ágætlega Eina nótt
en hljómsveitin Orgill á besta
lag plötunnar, Línulag, söng-
konan Jóhanna S. Hjálmtýs-
dóttir á framtíðina fyrir sér
ásamt hljómsveitinni sjálfri.
Heimavistin helvíti með Bless
er sennilega það poppaðasta
sem undirritaður hefur heyrt
frá sveitinni, með sætum bak-
röddum og hvaðeina. Og text-
inn er vægast sagt fyndinn.
Júpíters virka fremur mátt-
lausir, því miður, í laginu Nótt
í Trípólí, þeir njóta sín lang-
best á tónleikum, í svita og
hita. Draugar með Eftirlitinu
er gítarfönk og er gítarleikur-
inn aðalsmerki sveitarinnar,
enda snillingurinn Þorsteinn
Magnússon,,, Steini í Eik“, sá
sem sér um sólóin. Lagið sjálft
er þó ekki ýkja merkilegt.
ívar Sigurbergsson í hljóm-
sveitinni Gulleyjunni stælir
Bryan Ferry af miklum móð í
laginu Vakna þú og er munur-
inn á þeim ansi mikill.
Sverrir Stormsker grínar
sem fyrr í knæpulegu lagi,
Píanó, hann breytist ekkert og
alltaf má hlæja að honum,
skemmtigildið er það sama og
áður og melódían líka. Það er
með þessa safnskífu eins og
aðrar, sumt er gott, annað
síðra.
ÞJÓÐLÍF 73