Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Blaðsíða 48

ÁGRIP ERINDA / XIII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
var duglegastur að örva sýndi besta svörun við meðferðinni.
Beinþéttni hans jókst innanfótar á lærlegg og á endum leggsins.
Rýrnun á innra yfirborði lærleggs var greind hjá öllum
sjúklingum. Allir sjúklingarnir töpuðu beinþéttni í grennd við
lærhnútu. Beinþéttni lærleggsháls jókst hjá þeim sjúklingi sem
var duglegastur að örva. Veggþykkt lærleggsins þynntist hjá þeim
sjúklingi sem síðast varð fyrir mænuskaða en reyndist nánast
óbreytt hjá hinum.
Alyktanir: Bein þéttist ekki nema þar sem vöðvi togar eða veld-
ur álagi á lærlegg. Þykkur fituvefur torveldar raförvun og rýrir
árangur. Meðferðarheldni þarf að vera góð til að árangur náist,
það er að örvað sé reglulega að minnsta kosti fjórum til fimm
sinnum í viku.
E67 Styrkur og starfræn færni hjá íslenskum knatt-
spyrnukonum: Samanburður á leikmönnum sem hlotið hafa
krossbandameiðsli og viðmiðunarhópi
Særúii Jónsdóttir'.Tinna Stefánsdóttir2, Árni Árnason34
'MT-stofan, Síðumúla 37,2 Efling sjúkraþjálfun, Akureyri3, sjúkraþjálfunar-
skor HÍ,4Gáski sjúkraþjálfun, Bolholti
saentn@hi.is
Inngangur: Rannsóknir hafa sýnt háa meiðslatíðni í knattspyrnu.
Slit á fremra krossbandi í hné veldur hvað lengstri fjarveru knatt-
spyrnumanna frá æfingum og keppni. Algengi slita á fremra
krossbandi í knattspyrnu er á bilinu 0,06-3,7 á hverjar 1.000
klukkustundir í leik. Krossbandaslit eru talin vera tvisvar til átta
sinnum algengari meðal kvenna en karla. Tilgangur rannsókn-
arinnar var að mæla styrk, liðleika og starfræna færni hjá íslensk-
um knattspyrnukonum sem slitið hafa krossbönd og bera saman
við viðmiðunarhóp.
Efniviður og aðferðir: Pátttakendur rannsóknarinnar voru leik-
menn úr efstu deild kvenna í knattspyrnu á íslandi. Leikmönnum
var skipt í tvo hópa: a) Rannsóknarhópur: leikmenn sem slitið
höfðu fremra krossband b) Viðmiðunarhópur: jafnmargir leik-
menn úr sömu Iiðum og af svipaðri hæð og þyngd. Þátttakendur
mættu þrisvar sinnum til mælinga. Fjórtán þátttakendur luku
rannsókninni, átta úr viðmiðunarhópi og sex úr rannsóknarhópi.
Rannsóknin fólst í því að: 1) Mæla jafnhraða vöðvastyrk í aftan-
og framanlærisvöðvum með KinCom 500H vöðvastyrksmæli. 2)
Meta almennan liðleika með „Modified Beighton” aðferð. 3)
Kanna starfræna færni með reitahoppi; þátttakendur hoppa á
öðrum fæti inn og út úr í reit með krossmynstri í 30 sekúndur. 4)
Skoða jafnfætis lendingu úr hoppi niður af stól, þar sem lendingin
var mynduð með stafrænni myndbandstökuvél og staða hnjáa við
lendingu greind í Kineworks hreyfigreiniforriti.
Niðurstöður: Enginn marktækur munur fannst á milli hópanna
tveggja í þeim þáttum sem athugaðir voru. Starfrænt styrkhlutfall
aftan- og framanlærisvöðva var mjög lágt hjá báðum hópunum.
Ályktanir: Prátt fyrir lítið úrtak gefur lágt starfrænt styrkhlutfall
tilefni til að ætla að styrkþjálfun knattspyrnukvenna í efstu deild
á íslandi geti verið ábótavant.
48 Lækn
E 68 Brjóstkassaþan hryggiktarsjúklinga: Forkönnun
María Ragnarsdóttir1, Árni Jón Geirsson2, Björn Guðbjörnsson2-3
'Sjúkraþjálfun Landspítala Hringbraut, 2lyflækningasvið I og 3Rann-
sóknamiðstöð í gigtlækningum Landspítala
mariara@landspitali.is
Inngangur: Skert brjóstkassaþan hefur verið viðurkennt sem
mikilvægt einkenni hryggiktar í aldaraðir. Það er vanalega mælt
með málbandi, sem er ódýr og þægileg aðferð, en áreiðanleiki
hennar er umdeildur og næmni á breytingar í rannsóknum sem
spanna stuttan tíma ófullnægjandi.
Markmið: Að kynna nýja aðferð við að mæla brjóstkassaþan
og bera saman öndunarhreyfingar sjúklinga með hryggikt og
viðmiðunarhóps af sama kyni, aldri og líkamsþyngdarstuðli
BMI.
Efniviður og aðferðir: Fjórtán körlum með hryggikt var boðin
þátttaka. Hæð og þyngd var mæld og almennt heilsufar kannað.
Hárifja-, lágrifja- og kviðarhreyfingar hægra og vinstra megin
voru mældar með ÖHM-Andri (ReMo ehf, Reykjavík) á meðan
þátttakandinn andaði djúpt í tvær mínútur. Niðurstöður voru
bornar saman við 14 heilbrigða einstaklinga af sama kyni, aldri og
BMI úr fyrri rannsókn. Samband öndunarhreyfinga og tíma frá
sjúkdómsgreiningu voru könnuð. Lýsandi tölfræði og Wilcoxon
Signed Ranks Test var notað með SPSS forriti (11. útgáfa) þar eð
gögn reyndust ekki normaldreifð. Marktækni var sett við p>,5.
Niðurstöður: Meðalaldur þátttakenda var 47±9,5 ár, meðal
BMI 27±3,6 og meðal sjúkdómslengd í 13±6 ár. Hárifja
öndunarhreyfingar hryggiktarsjúklinganna voru marktækt minni
en hjá viðmiðunarhópnum (hægri p=,01, vinstri p=,05). Lágrifja-
og kviðarhreyfingar voru samhverfar og ekki marktækt minni
en hjá viðmiðunarhópi. Þó var spönn öndunarhreyfinga
hryggiktarsjúklinganna mun víðari en hjá viðmiðunarhópnum.
Ályktanir: Hreyfiskerðingar þátttakenda hefðu líklega ekki
uppgötvast ef málbandsmæling hefði verið notuð. Niðurstöðurnar
gefa til kynna þörf á frekari rannsóknum á samanburði á
niðurstöðum mælinga á brjóstkassaþani með málbandi og ÖHM-
Andra og á gagnsemi ÖHM-Andra í eftirfylgnirannsóknum á
stærra úrtaki hryggiktarsjúklinga.
E 69 Binding við gamalt plastfyllingarefni
Sigurður Örn Eiríksson1, Jónas Geirsson1, Sigfús t>ór Elíasson1, Patricia N.R.
Pereira2
‘Tannlæknadeild HÍ, 2tannlæknadeild University of North Carolina
sigeir@hi.is
Inngangur: Viðgerð á plastfyllingarefnum, þar sem gert er
við brotnar fyllingar eða lekar brúnir, er vaxandi þáttur í
tannlækningum. Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna
áhrif mismunandi yfirborðsmeðferða eldra plasts á bindistyrk
við nýtt plast og finna út hvaða meðferð nær hæstum tog-gildum
samanborið við upphafsbindistyrk plastefna (pTBS).
Efniviður og aðferðir: Tuttugu og einn plasthringur (Tetric
Ceram), 4 mm, var settur í hitaskáp í 30 mánuði. Sjö
mismunandi yfirborðsmeðferðir voru prófaðar: (1) sýruæting;
ablaðið/fylgirit 53 2007/93