Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Síða 57

ÁGRIP ERINDA / XIII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
teppu í lungum. Rannsóknir á völdum sjúklingahópum hafa leitt
í ljós að ýmis bólguboðefni eru hækkuð í langvinnri lungnateppu
en ekki er ljóst hvort það sama eigi við um IL-6. Markmið
rannsóknarinnar var að meta tengsl langvinnrar lungnateppu
og IL-6 hjá slembiúrtaki íslensku þjóðarinnar með tilliti til
blástursgetu á öndunarprófi eftir gjöf berkjuvíkkandi lyfs að
teknu tilliti til kynferðis, aldurs, reykinga og líkamsþyngdar.
Efniviður og aðferðir: í rannsókn þessari voru IL-6 gildi mæld
í sermi 746 karla og kvenna sem voru 40 ára og eldri búsett á
höfuðborgarsvæðinu, þar af reyndust 130 vera með langvinna
lungnateppu. Petta var hluti af alþjóðlegri rannsókn á algengi
langvinnrar lungnateppu www.kpchr.org/boldcopd
Niðurstöður: Mælingum á IL-6 í sermi var skipt í fjóra jafnstóra
hópa (<1,51; 1,51-2,82; 2,82-4,69 og >4,69 pg/mL). Há IL-6 gildi
voru marktækt tengd hækkandi aldri og aukinni líkamsþyngd en
ekki fundust tengsl við reykingar eða kynferði. Þeir sem mældust
með IL-6 gildi í hæsta fjórðungi voru með marktækt minni blást-
ursgetu á öndunarprófi. Pessar niðurstöður voru einnig marktæk-
ar þegar leiðrétt var fyrir reykingum, kyni, aldri og líkamsþyngd.
Ályktanir: Hátt IL-6 í sermi tengist tengist marktækt minni
blástursgetu á öndunarprófi.
E 93 High sensitivity C - reactive protein (hsCRP) hjá
einstaklingum með langvinna lungnateppu
Ólöf Birna Margrétardóttir1, Þórarinn C ifslason "'. Bryndís Benediktsdóttir1.
Gunnar Guðmundsson1-2, ísleifur Ólafsson3
‘Læknadeild HÍ, 2lungnadeild Landspítala, ’klínísk lífefnafraðideild
Landspítala
olofbm@hi.is
Eakgrunnur: Langvinn lungnateppa (LLT) er samheiti
teppusjúkdóma í lungum svo sem langvinnrar berkjubólgu,
lungnaþembu og lokastigsastma sem einkennast af óafturkræfri,
versnandi teppu í lungum. High sensitivity C - reactive protein
(hsCRP) hækkar í bólgusvari. Möguleg tengsl hsCRP og
lungnateppu hafa oftast verið metin í útvöldum sjúklingahópum
en ekki í faraldsfræðirannsóknum. Markmið rannsóknarinnar
var að meta tengsl langvinnrar lungnateppu og hsCRP hjá
slembiúrtaki íslensku þjóðarinnar með tilliti til blástursgetu á
öndunarprófi, að teknu tilliti til kynferðis, aldurs, reykinga og
líkamsþyngdar.
Efniviður og aðferðir: í rannsókn þessari var styrkur hsCRP
mældur í sermi með agnahvattri gruggmælingu hjá 746 körlum
°g konum sem voru 40 ára og eldri búsett á höfuðborgarsvæðinu,
þar af reyndust 130 með langvinna lungnateppu. Petta var hluti
af alþjóðlegri rannsókn á algengi langvinnrar lungnateppu www.
kpchr.org/boldcopd
Niðurstöður: Mælingum á hsCRP í sermi þeirra var skipt í
fjóra jafnstóra hópa (<0,75; 0,75-1,27; 1,27-3,25 og >3,25 mg/
L). Há hsCRP gildi voru marktækt tengd hærri aldri, aukinni
líkamsþyngd og reykingum en ekki fundust tengsl við kynferði.
h'Iarktækt samband var milli hækkandi hsCRP gilda og
minnkandi blástursgetu á öndunarprófi. Þær niðurstöður voru
einnig marktækar þegar leiðrétt var fyrir reykingum, aldri og
líkamsþyngd.
Ályktanir: Hjá slembiúrtaki reyndust vera marktæk tengsl milli
hárra hsCRP gilda og skertrar blástursgetu og styðja niðurstöður
okkar hugmyndir um almenna bólgusvörun í langvinnri
lungnateppu.
E 94 Börn sem fá ífarandi pneumókokkasjúkdóm hafa
lægri mótefni gegn meinvirknipróteinum pneumókokka en
jafnaldrar þeirra sem bera pneumókokka í nefkoki
Ingileif Jónsdóttir12, Gunnhildur Ingólfsdóttir1, James C. Paton3, Karl G.
Kristinsson24, Þórólfur Gudnason5
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, 3Háskólinn í Adelaide,
Adelaide, Ástralíu, 4sýkladeild Landspítala, 5Landlæknisembættið
ingileif@landspitali.is
Inngangur: Unnið er að þróun breiðvirkra próteinbóluefna gegn
pneumókokkasj úkdómi og haf a meðal annars meinvirknipróteinin
CbpA, Ply, PsaA og PspA verið prófuð í dýrum, en leitað er að
nýjum próteinum til að nota í bóluefni. Markmið rannsóknarinnar
var að greina ónæmisfræðilega þætti sem tengjast áhættu á
ífarandi pneumókokkasjúkdómi í börnum.
Efniviður og aðferðir: IgG mótefni gegn Cbp A, Ply, Psa A og Psp A
voru mæld með ELISA í átta börnum, sem fengu sjúkdóminn
undir sjö ára aldri, og 15 börnum af sama aldri og kyni, sem báru
pneumókokka af sömu/skyldri hjúpgerð í nefkoki. Heildarmagn
immunóglóbúlína og IgG undirflokka og mannan-bindilektíns
(MBL) var einnig mælt.
Niðurstöður: Ónæmisgeta allra barna í báðum hópum var eðlileg,
þau höfðu eðlilegt heildarmagn IgM, IgG og IgA miðað við aldur,
en 2/8 tifella og 5/15 viðmiða höfðu hækkað IgE. Magn IgGl,
IgG2 og IgG4 undirflokka var innan eðlilegra marka hjá öllum,
en 1/8 tilfella og 1/15 viðmiða höfðu hækkað IgG3. Styrkur MBL
í sermi var sambærilegur milli hópa (p=0,455), en 1/8 tilfella og
3/15 viðmiða höfðu lágt MBL (<500 mg/L). Við upphaf ífarandi
pneumókokkasjúkdóms höfðu börnin lægri IgG mótefni gegn
pneumókokkapróteinum en viðmiðin og var munur á styrk gegn
CbpA 26-faldur (p=0,005), PsaA fjórfaldur (p=0,005), Ply fjór-
faldur (p=0,009) og PspA 13-faldur (p<0,001). Mótefnin hækkuðu
í kjölfar sýkingarinnar, en voru mánuði síðar ennþá lægri en hjá
viðmiðum gegn öllum fjórum próteinum.
Ályktanir: Lág mótefni gegn CbpA, PsaA, PspA og Ply tengjast
áhættu á að fá ífarandi pneumókokkasjúkdóm. Virkt ónæmissvar
gegn meinvirknipróteinunum virðist skipti máli fyrir vernd gegn
ífarandi pneumókokkasjúkdómi. Skortur á mótefnum í upphafi
sýkinga getur bent til að viðkomandi prótein gegni mikilvægu
hlutverki í sjúkdómsferlinu og séu því líklega heppileg til
notkunar í bóluefni.
E 95 Einangrun og raðgreining á Antigen 5 like protein -
líklegum ofnæmisvaka í sumarexemi
Þórunn Sóley Björnsdóttir1, Vilhjálmur Svansson1, Guðbjörg Ólafsdóttir',
Eliane Marti2, Sigurbjörg Þorsteinsdóttir1
'Tilraunastöð HÍ í meinafræði að Keldum,2dýrasjúkdómadeild háskólans
í Bern, Sviss
thb7@hi.is
Læknablaðið/fylgirit 53 2006/93 57