Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Blaðsíða 113

Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Blaðsíða 113
ÁGRIP VEGGSPJALDA / XIII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ V 94 Tíðni höfuðáverka meðal barna og unglinga í þéttbýli og dreifbýli Jónas G. Halldórsson1, Kjell M. Flekk0y2, Kristinn R. Guðmundsson3, Guðmundur B. Arnkelsson4, Eiríkur Örn Arnarson1-5 'Sálfræðiþjónusta Landspítala, endurhæfingarsvið, 2Psykologisk Institutt, Oslóarháskóla, 3heila- og taugaskurðdeild Landspítala, 4félagsvísindadeild HÍ, Jæknadcild HÍ jonasgh@lamlspiUili. is Inngangur: Rannsóknir benda til þess að tíðni höfuðáverka geti verið breytileg milli landa og landsvæða. Tíðnirannsóknir veita mikilvægar upplýsingar, meðal annars við þróun markvissra og árangursríkra fyrirbyggjandi aðgerða. Hér á landi hafa rannsóknir á höfuðáverkum fyrst og fremst beinst að höfuðborgarsvæðinu. Efniviður og aðferðir: Rannsóknarhópurinn er öll íslensk börn og unglingar á aldrinum 0-19 ára, sem greind voru með höfuðáverka (ICD-9 850-854) á einu ári, frá 15. apríl 1992 til 14. apríl 1993 (N=550). Heildarfjöldi íslenskra barna var á þessum tíma 85.746. Um er að ræða framvirka rannsókn, þar sem leitað var til allra sjúkrahúsa og heilsugæslustöðva á íslandi um upplýsingar um börn og unglinga sem greind voru með höfuðáverka. Skoðuð var mismunandi tíðni höfuðáverka eftir aldri, kyni, búsetu og alvar- leika höfuðáverka. Búseta var annars vegar skilgreind sem þétt- býli, það er Reykjavíkursvæðið, og hins vegar sem dreifbýli, það er öll önnur svæði landsins. Höfuðáverkar voru flokkaðir eftir því hvort um var að ræða heilahristing greindan á bráðadeild, heilahristing sem leiddi til innlagnar, höfuðáverka sem leiddi til heilamars eða blæðingar og heilaskaða sem leiddi til dauða. Hclstu niðurstöður: Fleiri strákar en stelpur voru greindir með höfuðáverka. Hæsta tíðni höfuðáverka var í yngsta aldurshópnum, 0-4 ára, ekki síst vegna fjölda þeirra sem koma á bráðadeildir. Marktækt færri börn voru greind með höfuðáverka í dreifbýli en í þéttbýli. Sérstaklega á þetta við um greiningu höfuðáverka á bráðadeildum. Meirihluti látinna bjó í dreifbýli. Alyktanir: Miðað við niðurstöður rannsókna, er ólíklegt að færri verði fyrir höfuðáverka í dreifbýli en þéttbýli. Því má álykta að einhverra hluta vegna leiti foreldrar í dreifbýli síður með börn sín, sem verða fyrir höfuðhöggi og heilahristingi, á heilsugæslustöðvar en foreldrar í þéttbýli. V 95 Þurfa börn endurhæfingu? Jónas G. Halldórsson', Kjell M Flekkpy2, Kristinn R. Guðmundsson3, Guðmundur B. Arnkelsson4, Eiríkur Örn Arnarson1-5 ‘Sálfræðiþjónusta Landspítala, endurhæfingarsvið, 2Psykologisk Institutt, Oslóarháskóla, 3heila- og taugaskurðdeild Landspítala, 4félagsvísindadeild HÍ, 5læknadeild HÍ jonasgh@landspitali.is Inngangur: Höfuðáverkar og heilaskaðar eru algengastir meðal barna og ungmenna. Heilaskaði af völdum áverka er ein algengasta orsök varanlegrar skerðingar, sjúkleika og dauða í þessum aldurshópi. Heilaskaði breytir framtíðarhorfum og möguleikum ungs fólks á ýmsan hátt. Efniviður og aðferðir: Rannsóknarhópurinn er öll íslensk börn á aldrinum 0-17 ára, sem greind voru með höfuðáverka (ICD-9 850-854) á 11 ára tímabili 1990-2000. Um er að ræða afturvirka rannsókn, þar sem leitað var til allra sjúkrahúsa og heilsugæslu- stöðva á Islandi um upplýsingar um börn sem greind voru með höfuðáverka. Unnið var úr upplýsingum í tölvutæku skráning- arkerfi stofnana. Skoðaður var mismunandi fjöldi eftir alvarleika höfuðáverka. Höfuðáverkar voru flokkaðir eftir því hvort um var að ræða heilahristing greindan á bráðadeild, heilahristing sem leiddi til innlagnar, höfuðáverka sem leiddi til heilamars eða blæðingar og heilaskaða sem leiddi til dauða. Helstu niðurstöður: Á 11 ára tímabili voru að meðaltali um 537 börn greind með höfuðáverka á ári hverju. Um 400 þeirra komu á slysadeildir, voru greind með heilahristing (ICD-9 850), en ekki lögð inn á sjúkrahús. Um 115 börn af 537 voru lögð inn á sjúkra- hús og greind með heilahristing. Um 17 börn af 537 voru greind með heilaskaða af völdum höfuðáverka, heilamar eða blæðingu í heila eða heilahimnum (ICD-9 851-4). Fimm börn dóu að með- altali árlega vegna heilaskaða af völdum áverka. Ályktanir: Afleiðingar heilaskaða hjá börnum eru oft langvinnar, þannig að merkja má afleiðingar í mánuði og ár og jafnvel alla ævi. Heilaskaði truflar miðtaugakerfi, heilastarfsemi og einstak- ling í mótun, þróun og þroska. Það má því álykta að umtalsverður hópur íslenskra barna þarfnist sérhæfðrar endurhæfingar, íhlut- unar og eftirfylgdar um langt skeið vegna afleiðinga heilaskaða. V 96 Ofát af fóðri með ómega-3 fitusýrum úr fiskolíu viðheldur styrk ómega-3 fitusýra í fituvef í rottum Guörún V. Skúladóttir1, Logi Jónsson1, Helgi B. Schiöth2, Jón Ó. Skarpheðinsson1 ‘Lífeðlisfræðistofnun HI, 2taugalífeðlisfræðideild háskólans í Uppsölum gudrunvs@hi.is Inngangur: Fituvefur er nú talinn gegna fjölþættari hlutverkum en að vera eingöngu geymslustaður fyrir orku eins og áður var álitið. Hann kemur meðal annars við sögu í stjórnun kjörþyngdar. Sýnt hefur verið fram á að hár styrkur ómega-3 fitusýra í fæðu, sem koma úr sjávarfangi (EPA og DHA), lækkar styrk þríglýseríða í blóði og leiðir til minni fitusöfnunar en aðrar gerðir fitusýra. Omega-3 fitusýrur eru taldar örva beta-oxun fitusýra í lifur og fituvef og þar með minnka uppsöfnun á forðafitu (þríglýseríðum) í fituvef. Tilgangur tilraunarinnar var að kanna áhrif ofáts af fóðri, með mismunandi gerð fitusýra en sama fituinnihaldi, á þyngd- araukningu og fitusýrusamsetningu forðafitu í fituvef. Efniviður og aðferðir: Wistar rottum var skipt í þrjá fóðurhópa, sem fengu mettaða fitu (tólg), ómega-6 fjölómettaða fitu (sól- blómaolíu) eða ómega-3 fjölómettaða fitu (lýsi). Orkuinnihald fitu í öllum fóðurgerðunum var 7,5%. Ofát og offita var fram- kölluð með stöðugu innrennsli af hindra melanókortín viðtaka í heilahol í 14 daga. Viðmiðunardýr fengu tilbúinn mænuvökva. Niðurstöður: Dýrin sem fengu hindrann átu 50% meira fóður og þyngdaraukningin var fjórfalt meiri en hjá viðmiðunardýrunum. Gerð fitusýra í fóðri hafði ekki áhrif á þyngdaraukningu né magn fitusýra í fituvef þegar um hóflega neyslu var að ræða (viðmið). Þegar neytt var umfram orkuþörf var hlutur ómega-3 fitusýr- anna í fituvef hjá lýsishópnum óbreyttur borið saman við hóflega Læknablaðið/fylgirit 53 2006/93 113
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.