Frjáls verslun - 01.07.2006, Síða 97

F R J Á L S V E R S L U N • 7 . T B L . 2 0 0 6 97
L U N D Ú N A P I S T I L L S I G R Ú N A R
ing um að Prodi sæti fastur í ítalska fyrirgreiðslukerf-
inu. The Economist spurði hæðnislega af hverju öllum
föngum væri bara ekki sleppt.
Erlendir fjölmiðlar hafa iðulega verið ómyrkir í máli
um stjórnmálamanninn Berlusconi. Þýska blaðið Die
Zeit sagði stjórn undir hans leiðsögn ógnun við Evrópu.
Tímaritið The Economist hefur hvað eftir annað skrifað
skýrt og klárt um spillinguna sem loðir við Berlusconi
og hvernig Berlusconi hefði hikstalaust notað stjórn-
málaumsvifin til að hygla sér og sínum og halda aftur
af réttarkerfinu í rannsóknum sem að honum beinast.
„Óhæfur til að leiða Evrópu“ var leiðarafyrirsögnin þegar
Ítalir fóru með ESB-formennskuna 2003 með Berlusconi
við völd.
Ríkasti Ítalinn, hæsti skattgreiðandinn
Berlusconi er ekkert að fara í grafgötur með að hann er
auðugasti maður Ítalíu og segist stoltur af því að enginn
greiði hærri skatta en hann. Á auðmannalista Forbes í ár
var hann nr. 39 á heimslistanum, metinn á 11 milljarða
dala. Þó Berlusconi sé þekktastur fyrir fjölmiðlaveldið
eru umsvif hans mun víðtækari. Verktakaumsvifin í Míl-
anó í upphafi 7. áratugarins hafa þanist út í kjörbúða- og
stórverslanarekstur, tryggingar og auðvitað fjölmiðla-
starfsemi að ógleymdu Milan-fótboltaliðinu sem hann
eignaðist 1986. Ítalski meðal-jóninn getur uppfyllt allar
daglegar þarfir í mat, klæðnaði og skemmtan með því að
skipta við fyrirtæki Berlusconis.
Það eru ýmsar skýringar á stuðningi við Berlusconi.
Fæstir Ítalir eru svo einfaldir á sálinni að halda að hann
sé í stjórnmálum fyrir nokkurn annan en sjálfan sig – en
svona „self-made“ menn eins og Berlusconi þykja dálítið
flottar týpur á Ítalíu: Ítalir eru gjarnan ögn amerískir í
sér og hafa ekkert á móti þeim sem ná langt, meðal ann-
ars af því að þeir geta þá kannski náð einhverju sjálfir.
„Hann er bara óbreyttur tíkarsonur eins og við hinir,“
sagði ítalskur leigubílsstjóri við mig í vor til að útskýra af
hverju hann kysi Berlusconi.
Berlusconi gerir út á glansgæja-ímynd bæði í útliti
– litað hár, hárígræðsla, andlitslyfting og síbrúnka skilar
sínu – og í líferni. Núna þegar hann hefur meiri tíma
sækir hann gjarnan skemmtistaði og er ekkert að fela
fyrir fjölmiðlum þegar hann gefur kornungum stelpum
farsímanúmerið sitt. Hann er tvíkvæntur. Seinni kona
hans, Veronica Lario, fyrrum leikkona, er tuttugu árum
yngri en hann, þau hafa verið saman í yfir 25 ár en sjást
sjaldan saman núorðið.
Lario býr með þremur börnum þeirra í glæsihýsi á
Norður-Ítalíu meðan börn hans tvö af fyrra hjónabandi
ólust upp í og hafa haft bækistöð í Arcore, frægri villu á
Sardiníu. Í sumar var sagt að rússneski auðkýfingurinn
og Chelsea-eigandinn Roman Abramovitsj hefði falast
eftir villunni til kaups en verið sagt að hún væri ekki til
sölu.
Orðháksháttur Berlusconis er frægur
Berlusconi hefur óhikað fullyrt að hann væri „bestur í
heimi“, sumsé ekki þjakaður af lítillæti. „Enginn getur
borið sig saman við mig,“ varð honum eitt
sinn á orði. Í fyrravor var sagt að hann
hefði sleppt sér á fundi með leiðtogum
hægri vængsins og hreytt út úr sér: „Hugsa
sér; að maður eins og ég sem á 20 þúsund
milljarða (í gömlum lírum talið), skuli
þurfa að eyða tímanum í ykkur!“
Endalokin?
Nýlega sagði vonglaður samflokksmaður
Berlusconis að Berlusconi ætti eftir að
leiða flokkinn næstu 10-20 árin. Ýmsir
brostu út í annað – hann yrði þá kannski
leiðtogi til níræðs. Berlusconi er áber-
andi argur að vera ekki lengur forsæt-
isráðherra, gremst að tala ekki lengur við
Bandaríkjaforseta, fá ekki Blair-hjónin í
heimsókn og taka ekki þátt í leiðtogafundum þar sem
ráðum heimsins er ráðið.
Berlusconi mistókst að halda Prodi frá forsætisráð-
herraembættinu og öll viðleitni í þá átt verður æ mis-
heppnaðri. Ýmsir framámenn hægri vængsins leyna því
ekki að þeir líta ekki lengur á hann sem leiðtoga. Í dag-
blaðinu Corriere della sera var nýlega leitt líkum að því
að Berlusconi hyrfi ekki strax úr stjórnmálum, en myndi
einungis nýta sér vettvanginn til að láta bera á sér, ekki
til að beita sér í neinni alvöru.
Fyrirbærið Berlusconi er birtingarmynd ítalska
kunningjaþjóðfélagsins. Líkt og á Íslandi skiptir máli
að þekkja mann og annan. En samböndin og pening-
arnir sem þeim geta fylgt á Ítalíu eru bara á miklu
stjarnfræðilegra stigi en á Íslandi. Eftir að gamla ítalska
flokkakerfið hrundi sagði diplómatinn og álitsgjafinn
Sergio Romano, höfundur margra bóka um ítalska sögu
og samtíð, við mig að það myndi ekkert breytast á Ítalíu
fyrr en nógu margir Ítalir hefðu reynslu af því að búa
erlendis og sæju að ítalska kunningjasamfélagið væri
ekkert náttúrulögmál.
Ég þekki marga Ítali sem búa erlendis af því þeir kæra
sig ekki um að búa í þjóðfélagi sem á sér svo margar
skuggahliðar. Eftir að menn eins og Previti hafa verið
látnir lausir efast margir um vilja og getu Prodis til breyt-
inga.
Það eru ekki til þau
skuggasamtök á Ítalíu
sem Berlusconi hefur
ekki verið bendlaður
við. Mafíutengslin
hafa iðulega orðið
umfjöllunarefni
fjölmiðla – en aldrei
neitt sannast þó að
nóg sé af skrýtnum
vísbendingum.
FV.07.06.indd 97 7.9.2006 13:00:47