Tímarit Máls og menningar - 01.05.1985, Qupperneq 54

Tímarit Mdls og menningar
Og ég er í leyniþjónustu hans, sem er hamarinn og flokkurinn. En
haldið ekki að ég sé doido.
Nú laut hann aftur að jörðu og krækti vinstri vísifingri þannig að
hann myndaði sigð, en lagði hinn vísifingurinn inn í sigðina og hann
var þá tákn hamarsins.
Þannig hamrar hamarinn með hausnum á sér á hausum annarra,
hélt maðurinn með úlfgráa hárið áfram. Þess vegna á enginn hamar
að vera í merkinu, hvorki hann faðir minn né flokkurinn. Og þá
hamraði ekki svona í höfðinu á mér.
Svo fórnaði o doido upp höndunum í skelfingu og hljóp burt.
12. júní
Lykt af dauda
I dag baðaði ég mig í sjónum í I storil þótt hann væri enn kaldur.
Liðið var á morguninn og ég var .1 sundi úti í köldum sjónum þegar
ég tók eftir mannsöfnuði á ströndinni. Fólk þyrptist um eitthvað.
Það þyrpist reyndar núna við hvert tækifæri, safnast saman og gónir.
I mér er líka meiri þörf fyrir gón hér en annars staðar á öðrum
tímum. Þess vegna dreif ég mtg upp úr sjónum til að vera vitni að
atburðinum á ströndinni. Mér datt helst í hug að furðufisk hefði
rekið á land enda sá ég að eitthvað lá í sandinum og fólkið í innsta
kjarna þvögunnar virtist bjástra við það hálfbogið. Að venju voru
hinir lágvöxnu á sífelldum þönum og leituðu að smugu til að sjá eða
komast að. Stundum réttu þeir hendur upp á herðar þeim næsta og
hoppuðu upp með glennt augu, en með heldur litlum árangri. Það er
sárt að vera smávaxinn þegar stóratburðir gerast í þvögu.
Nú er ég hávaxnari en flestir Portúgalar og gnæfði þess vegna yfir
iðandi þvöguna og sá fljótlega að nakinn maður í sundskýlu lá á
jörðinni og yfir hann bogruðu nokkrir menn, sem bjástruðu við að
vekja hann til lífsins með löðrungum eða því að þrýsta á kvið honum.
Allt í einu sló fyrir vit mér megnum þef af dauða sem hafði smeygt
sér óvænt niður á ströndina í sólskininu. Þefurinn minnti mig á
gustinn úr gröf Ribeiro Santos sem fallið hafði í nafni frelsisins og
byltingin gerði að píslarvotti sínum. En þarna var ekki neinn ilmur af
blómum og engir rauðir fánar á flugi í golunni eða aðrar grafir og
angan af sólbökuðum legsteinum og gráti og kjörorðum. Þetta var
X
188