Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Qupperneq 107

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Qupperneq 107
Hnúturinn óleysanlegi kvikna á ný, eða öllu heldur eins og þau væru að hlusta eftir rödd- unum sem myndu særa hana fram. Þau vildu ekki viðurkenna ótt- ann sem greip þau við að glata henni né hversu erfiðlega þeim gekk að magna hana upp aftur. Þau vissu einnig bæði tvö að ef öðru þeirra yrði á að láta hið minnsta uppiskátt um vandræði sín yrði það á sömu stundu sakfellt, og að hitt sem yrði vitni að uppgjöfinni myndi fyllast eldmóði og neita því að hafa nokkru sinni látið hug- fallast. Þetta vissu þau bæði og þögðu því. I þéttum faðmlögum með vangana saman biðu þau þess að hugur þeirra hertist á ný og til að ýta á eftir því hugsuðu þau um hversu gott þeim þætti það, hversu unaðslega sælt, eins og núna, en að þau fengju ekki að njóta þess. Nei, þau fengu ekki að njóta þess, í rauninni fengu þau aðeins að finna fyrir lítilsvirðingunni sem það vakti. Því það sem hafði fyllt þau þessum ofsa var ekki að þeim væri það bannað, þau skeyttu sjaldnast um það, heldur var það óhreinlyndið sem gróf undan tiltrú þeirra á lífið. Það var líka einskonar storkun við þeirra eigin sann- leika: storkun sem fólst í hæðnisyrðunum, efafullum hlátrarsköllun- um og illgirnislegum, særandi orðunum sem þau hræktu að þeim í hvert skipti sem þau gáfu minnsta höggstað á sér. Við allt þetta dvaldi hugur þeirra og án þess að mæla orð fluttu þau á milli sín þunga sérhverrar minningar með því að stjúka hvort annað eða herða faðmlagið eins og til marks um óbuganlega stað- festu sína. Því ákvörðunin sem þau höfðu tekið var algerlega út í hött og án minnstu vitglóru; í rauninni hefði engin ein af þeim ógn- unum sem að þeim steðjuðu getað með nokkurri skynsemi komið þeim til að taka þessa ákvörðun. Nei, engin þeirra ein og sér var nægjanleg, en þetta allt til samans: skriðan, eða öllu heldur hvirfil- bylurinn, hafði þurrkað út sjóndeildarhringinn fyrir þeim og safnað veröldinni í trekt umhverfis þau. Og núna reyndu þau að æsa upp allan bylinn en þeim tókst aðeins að særa fram eitt og eitt brot hans sem hvert um sig var of vanmáttugt og ekki alveg óviðráðanlegt. En þau studdust heldur ekki við mannlega skynsemi sem hefði hjálpað þeim til að ráða við þau; þau leituðust einungis við að endurvekja augnablikið þegar þau þoldu ekki meir og hugmyndin fæddist. Þeim tókst ekki að ná því marki en þó skutust upp í huga þeirra svip- brigðin og orðin sem sögð höfðu verið. Þau rifjuðu upp viss atvik alveg eins og þau höfðu gerst en hugleiddu ekki merkingu þeirra eða 97 TMM VII
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.