Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Blaðsíða 80

Þegar flett er í gegnum gamla árganga af Nútíma vekur athygli, að
um það leyti sem Vilhjálmur flytur norður gengur yfir bylgja af grófum
voðaverkum á Akureyri, bæði líkamsárásum og morðum. Þá verður
einnig töluvert um stórbruna af völdum brennuvarga. Voru þessar nýj-
ungar í bæjarlífinu eflaust afleiðingar af aukinni eiturlyfjaneyslu og alls
kyns ólifnaði, ásamt spillingu innan lögreglunnar. Hefur verið nóg að
gera fyrir ungan og athafnasaman fréttamann, enda skrifaði Vilhjálmur
samviskusamlega sínar fréttir og kom sér vel að hann var læknismennt-
aður. Gat hann af fádæma nákvæmni lýst bæði skotsárum og hnífskurð-
um, sem og áverkum af völdum barsmíða. Var haft á orði að minni hans
væri með ólíkindum og athyglisgáfan einstök. Þar sem aðrir sáu ekki
annað en vettvang tilbreytingaleysis fann Vilhjálmur uppsprettulindir
stórtíðinda og í skrifum hans öðluðust hinir smæstu leikmunir á sviði
hversdagsins allt að því táknræna merkingu. Þá þótti beiting Keflvíkings-
ins á móðurmálinu ekki síðri en hinna bestu skálda. Var sérstaklega tekið
til þess hve notkun Iitaorða væri blæbrigðarík hjá Vilhjálmi; ómerkileg-
usm marblettir á misþyrmdu gamalmenni urðu ljóði líkastir í meðförum
hans.
Aldrei lét Vilhjálmur flokkadrætti né hagsmunapot stýra skrifum
sínum, en hafði frétta- og upplýsingagildið ávallt að leiðarljósi. Honum
láðist þó að fjalla um hjónaskilnaði á Eyjafjarðarsvæðinu og hlaut fyrir
það nokkra gagnrýni. En að öllu jöfnu voru íbúar í höfuðstað Norðurlands
ánægðir með fréttaflutning Vilhjálms. Komu skrif hans skipulagi á
heimsmynd fólks og þar með hinn mótsagnakennda veruleika þess.
Höfðu Akureyringar um árabil legið í nokkrum dvala, en fundu nú glöggt
að þeir voru staddir í miðju atburðanna og eignuðust í skjótri svipan
hvaðeina sem höfuðstað hentar, ekki aðeins myndbandaleigur og há-
skóla, heldur einnig líkamsræktarstöð og mormónatrúboð.
Maður sem eitt sinn gisti á Akureyri segir mér að það hafí verið
skáldskapurinn sem varð Vilhjálmi að falli. Atvik voru þau að Vilhjálmur
tók sér frí til að heimsækja aldraða móður sína í Keflavík. Segir ekki af
viðskiptum þeirra, en skömmu síðar berst eftirfarandi vísa um Akureyri:
Atvik þau sem henda hér
hressa ekki skrílinn.
Fréttamaður fylginn sér
færa má í stílinn.
70
TMM 1993:1