Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Blaðsíða 21

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Blaðsíða 21
Talan níu hlýtur að hafa verið mönnum heilög, svo oft sem hún kemur fyrir í mörg- um trúarbrögðum. Hér verða nefnd örfá dæmi úr norrænni og grískri goðafræði. Sjálfur Óðinn hékk níu nætur í trénu og nam fimbulljóð níu. Heimdallur var sonur níu mæðra. Gerður Gymisdóttir lofar Skími að hitta Frey í lundinum Barra „eft nætur níu“. Níundu hverja nótt dmpu átta hringar af Draupni, jafnhöfgir og hann var sjálfur. Hermóður reið til undirheima til að heimta Baldur úr Helju. Hann var níu nætur á leið- inni. Ægir og Rán eiga níu dætur. Áin Styx vatt sig níu sinnum utan um undirheima Hadesar, bróður Seifs Ólympsgoðs. Tart- aros heitir þar sem ríki Hadesar er dýpst, en það er jafnlangt niðri í jörðu og himinn er henni efri. Steðji er níu daga að falla niður í Tartaros. Seifur lá níu nætur með Mnem- osine. Blótin miklu í Uppsölum og Hleiðru voru níunda hvert ár. Níu man eg heima, segir völvan. Vaf- þrúðnir jötunn er margvitur, af því að hann hefur komið í hvern heim, níu kom eg heima/fyr Niflhel neðan segir hann í ljóð- málum, sem við hann eru kennd. Þetta má skilja og túlka á ýmsa vegu. Sannfærandi kenning er á þá lund, að sú trú yrði ríkjandi þegar menn fóm að erja akur, að veröldin fæddist, þroskaðist og dæi eins og kom á akri, blóm í varpa eða mannskepnan, en endurfæddist síðan hlaðin lífi og orku og sama þróun hæfist að nýju og síðan koll af kolli. í þessum skilningi höfðar völvan til aldurs síns og reynslu, hún man ekki ein- ungis tímana tvenna heldur líf níu veralda. VÖlvan er af jötnakyni, en jötnar em ná- tengdir undirdjúpunum. Þar er ríki dauðra og upphaf vizkunnar, því að hún er safn af lífi hinna dauðu. í bóklausri veröld færðist reynsla kynslóðanna milli manna, en safn- aðist ekki í handrit eða bækur. Hinir gömlu miðluðu henni áður en þeir fóm af þessum heimi; meðal þeirra bjó öll vizka manna. Þess vegna vom þeir grafnir heima í landi ættarinnar. Vizka þeirra og reynsla nýttist hinum sem eftir vom í krafti fóma og dýrk- unar. Vafþrúðnir kom í níu heima fyrir neðan Niflhel. Áin Styx rennur í níu sveigum um- hverfis dimma og drungalega veröld Had- esar, Hermóður var níu nætur til Heljar. Hér er talan til þess fallin að lýsa víðáttum und- irheimanna fremur en að dauðir hafi deilzt í níu staði, hvem upp af öðrum. En vel má skipta heimsmynd Völuspár og Eddu Snorra í níu heima: (1) Miðgarður eða mannheimur, (2) Ásgarður, veröld ása, (3) Vanabyggð, bústaðir Njarðar, Freys og Freyju, (4) Útgarður, heimur jötna, (5) Álf- heimur, sem er tengdur Frey, (6) veröld dverga í steinum og klettum, (7) Niflheim- ur, dvalarstaður dauðra hjá Hel, (8) Ná- strönd, dvalarheimur morðvarga, mein- svara og flagara eftir dauðann, (9) Valhöll, o sæluveröld vopnbitinna manna. Talan níu er einnig sérstök af öðmm ástæðum. Fóstur er níu mánuði að vaxa og þroskast í skauti móður. Þetta undur lífsins var mönnum mæta vel ljóst, og snar þáttur í frjósemisdýrkun bænda og búaliðs var að viðhalda sköpunarmætti jarðar og viðkomu búpenings. Þeir virðast hafa trúað því, að veraldarhjólið snerist sinn hring á níu ámm. Þess vegna voru höfuðblót á níu ára fresti. Hugmyndir manna um dauðann eru fjarska ólíkar. í frjósemisdýrkun fornaldar var dauðinn gildur þáttur, hann var hinn mikli andstæðingur, í senn upphaf og endir, því að í dauðanum endurfæddust menn. Risavaxnar steindysjar víða í Evrópu eru stórbrotin minnismerki um dauðradýrkun, TMM 1993:1
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.