Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Síða 21

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Síða 21
Talan níu hlýtur að hafa verið mönnum heilög, svo oft sem hún kemur fyrir í mörg- um trúarbrögðum. Hér verða nefnd örfá dæmi úr norrænni og grískri goðafræði. Sjálfur Óðinn hékk níu nætur í trénu og nam fimbulljóð níu. Heimdallur var sonur níu mæðra. Gerður Gymisdóttir lofar Skími að hitta Frey í lundinum Barra „eft nætur níu“. Níundu hverja nótt dmpu átta hringar af Draupni, jafnhöfgir og hann var sjálfur. Hermóður reið til undirheima til að heimta Baldur úr Helju. Hann var níu nætur á leið- inni. Ægir og Rán eiga níu dætur. Áin Styx vatt sig níu sinnum utan um undirheima Hadesar, bróður Seifs Ólympsgoðs. Tart- aros heitir þar sem ríki Hadesar er dýpst, en það er jafnlangt niðri í jörðu og himinn er henni efri. Steðji er níu daga að falla niður í Tartaros. Seifur lá níu nætur með Mnem- osine. Blótin miklu í Uppsölum og Hleiðru voru níunda hvert ár. Níu man eg heima, segir völvan. Vaf- þrúðnir jötunn er margvitur, af því að hann hefur komið í hvern heim, níu kom eg heima/fyr Niflhel neðan segir hann í ljóð- málum, sem við hann eru kennd. Þetta má skilja og túlka á ýmsa vegu. Sannfærandi kenning er á þá lund, að sú trú yrði ríkjandi þegar menn fóm að erja akur, að veröldin fæddist, þroskaðist og dæi eins og kom á akri, blóm í varpa eða mannskepnan, en endurfæddist síðan hlaðin lífi og orku og sama þróun hæfist að nýju og síðan koll af kolli. í þessum skilningi höfðar völvan til aldurs síns og reynslu, hún man ekki ein- ungis tímana tvenna heldur líf níu veralda. VÖlvan er af jötnakyni, en jötnar em ná- tengdir undirdjúpunum. Þar er ríki dauðra og upphaf vizkunnar, því að hún er safn af lífi hinna dauðu. í bóklausri veröld færðist reynsla kynslóðanna milli manna, en safn- aðist ekki í handrit eða bækur. Hinir gömlu miðluðu henni áður en þeir fóm af þessum heimi; meðal þeirra bjó öll vizka manna. Þess vegna vom þeir grafnir heima í landi ættarinnar. Vizka þeirra og reynsla nýttist hinum sem eftir vom í krafti fóma og dýrk- unar. Vafþrúðnir kom í níu heima fyrir neðan Niflhel. Áin Styx rennur í níu sveigum um- hverfis dimma og drungalega veröld Had- esar, Hermóður var níu nætur til Heljar. Hér er talan til þess fallin að lýsa víðáttum und- irheimanna fremur en að dauðir hafi deilzt í níu staði, hvem upp af öðrum. En vel má skipta heimsmynd Völuspár og Eddu Snorra í níu heima: (1) Miðgarður eða mannheimur, (2) Ásgarður, veröld ása, (3) Vanabyggð, bústaðir Njarðar, Freys og Freyju, (4) Útgarður, heimur jötna, (5) Álf- heimur, sem er tengdur Frey, (6) veröld dverga í steinum og klettum, (7) Niflheim- ur, dvalarstaður dauðra hjá Hel, (8) Ná- strönd, dvalarheimur morðvarga, mein- svara og flagara eftir dauðann, (9) Valhöll, o sæluveröld vopnbitinna manna. Talan níu er einnig sérstök af öðmm ástæðum. Fóstur er níu mánuði að vaxa og þroskast í skauti móður. Þetta undur lífsins var mönnum mæta vel ljóst, og snar þáttur í frjósemisdýrkun bænda og búaliðs var að viðhalda sköpunarmætti jarðar og viðkomu búpenings. Þeir virðast hafa trúað því, að veraldarhjólið snerist sinn hring á níu ámm. Þess vegna voru höfuðblót á níu ára fresti. Hugmyndir manna um dauðann eru fjarska ólíkar. í frjósemisdýrkun fornaldar var dauðinn gildur þáttur, hann var hinn mikli andstæðingur, í senn upphaf og endir, því að í dauðanum endurfæddust menn. Risavaxnar steindysjar víða í Evrópu eru stórbrotin minnismerki um dauðradýrkun, TMM 1993:1
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.