Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Page 108

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Page 108
hugmyndafræðilegan klafa sem vísaði annað hvort veginn aftur á bak, inn í bændaþjóðfélagið og gildi þess, eða fram, inn í útópíu sósíalism- ans. Heimskra manna ráð, er laus við slíkar útleiðir, styrkur hennar er fólginn í því að hún bendir á að öll endurnýjun byijar hjá manninum sjálfum og fæðist í hugsun um umhverfi hans en ekki með því að kyngja þeim goðsögnum sem aðrir rétta honum. An nokkurs vafa markar Heimskra manna ráð tímamót á ferli Einars Kárasonar, ekki að- eins sem upphaf að nýjum fjölskyldubálki held- ur er hún jafnframt vel heppnað fráhvarf frá þeim sagnaheimi sem byggður var upp í Thule- bókunum. Höfundi tekst að laga sagnagerð sína að þessum nýja grundvelli og endurnýjar hana jafnframt með því að kanna mörk sagnaefnisins og sköpunarinnar, hvernig form verður til úr munnlegum efniviði. Þessi efniviðurbirtist sem eins konar sagnaflóð, sem „episóður“ og því finnst manni eins og hún geti haldið áfram út í hið óendanlega, að heimkoma Bárðar af afvötn- unarspítalanum setji engan endapunkt aftan við þennan sirkus. Einar hefur lofað framhaldi, þannig að sjálfsagt tekur hann upp þráðinn að nýju, en verkið er engu að síður lagt upp sem breið, löng skáldsaga, það er svolítið eins og klippt sé á þráðinn. En gleðilegt er að sjá að Einar hefur komist nokkurn veginn óskaddaður frá kjassi og klappi jafnt sem lunta og fýlu, það er meira en hægt er að segja um marga aðra. Kristján B. Jónasson Hljóðlát rýnl tímanna Þorsteinn frá Hamri: Sæfarinn sofandi. Iðunn 1992. 55 bls. Hver skyldi hann vera, þessi sofandi sæfari sem Þorsteinn frá Hamri nefnir nýja ljóðabók sína eftir? Nærtækasta túlkunin á þessu heiti, sem ber í sér andstæður, er að með því sé átt við þann sem ferðast vitundarlaus, þann sem kannski nauðugur viljugur er hrifinn með í ferð sem hann hefur lítil tök á að stýra og með þessari líkingu er augljóslega átt við lífið. I samnefndu ljóði Þorsteins í bókinni hefur sæfarinn legið í vari þegar skyndilega er hoggið á festar meðan hann sefur. Hann saknar þá sinnar „gjöfulu fjöru“ og um leið hverfur honum hans eigin sjálfsmynd; hann spyr sjálfan sig hver hann sé. Allt umhverfið hefur tekið stakkaskipmm, nú er þar ekki lengur „sandur, sól og blær“ heldur: Nær sem utar óreiða. Blóðugt haf! Maðksjór. Tóm úl að spyrja. Um seinan að svara. Að mínu mati lýsir þetta kvæði vel andrúmslofti og meginhugsun bókarinnar, og um leið sýnir það okkur líka mörg stfleinkenni skáldsins. í kvæðinu er lýst hlutskipti þess sem velkist um lífssjóinn, hinar gömlu landfestar hafa losnað, 98 TMM 1993:1
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.