Tímarit Máls og menningar - 01.12.1999, Blaðsíða 64
Heiner Muller
Járnkrossinn
í apríl árið 1945 tók ritfangakaupmaður í Stargard í Mecklen-
burg-héraði þá ákvörðun að skjóta eiginkonu sína, fjórtán ára dóttur
þeirra og sjálfan sig. Honum höfðu borist til eyrna fregnir af brúð-
kaupi Hitlers og sjálfsvígi.
Þar sem hann hafði gegnt stöðu undirliðsforingja í fyrri heimstyrj-
öldinni átti hann enn byssu og tíu skothylki í fórum sínum.
Þegar kona hans bar kvöldverðinn fram úr eldhúsinu stóð hann við
borðið og hreinsaði skotvopnið. Á jakkaboðungnum bar hann Járn-
krossinn, og það gerði hann aðeins á tyllidögum. Foringinn hafi tekið
líf sitt, svaraði hann spurningu hennar, og hann myndi ekki bregðast
honum. Hvort hún, eiginkonan, væri reiðubúin að fylgja honum.
Hann efaðist ekki um að dóttir hans kysi fremur að falla fyrir hendi
föður síns en að lifa í æruleysi.
Hann kallaði á hana. Hún olli honum ekki vonbrigðum.
Hann beið ekki svars frá konunni, en skipaði þeim báðum að fara í
kápurnar því hann hyggðist leiða þær á afvikinn stað fyrir utan bæinn,
svo lítið bæri á. Þær hlýddu. Því næst hlóð hann skammbyssuna, naut
aðstoðar dóttur sinnar við að komast í frakkann, læsti útidyrahurð-
inni og fleygði lyklinum í póstkassann.
Það rigndi þegar þau gengu eftir myrkvuðum strætunum út úr
bænum, maðurinn á undan og leit aldrei um öxl til kvennanna sem
fylgdu á eftir honum. Hann heyrði fótatak þeirra á malbikinu.
Þegar hann gekk út af veginum og áff am eftir slóðanum sem lá í átt
að beykiskóginum, sneri hann sér við sem snöggvast og herti á þeim.
Næturvindurinn blés kröftuglega yfir auðan völlinn og þau gengu
hljóðum skrefum á regnvotri jörðinni.
Hann kallaði til þeirra, skipaði þeim að ganga á undan. Sjálfur gekk
hann í humátt á eft ir þeim og var ekki viss: Óttaðist hann að þær hlypu
frá honum, eða óskaði hann þess að mega sjálfur flýja. Ekki leið á
\
62
www. m m. ís
TMM 1999:4