Peningamál - 01.11.2000, Qupperneq 58

PENINGAMÁL 2000/4 57
Alesina, A. og L. Summers (1993), „Central Bank Independence
and Macroeconomic Performance: Some Comparative Evidence“,
Journal of Money, Credit, and Banking, 25, 153-162.
Apel, M. og S. Viotti (1998), „Why is an Independent Central
Bank a Good Idea?“, Quarterly Review, Sveriges Riksbank,
1998/2.
Berg, C. og H. Lindberg (2000), „Conducting Monetary Policy
with a Collegial Board: The New Swedish Legislation One Year
On“, Central Bank Independence: The Economic Foundations, the
Constitutional Implications and Democratic Accountability,
ráðstefnugrein, mars 2000.
Berger, H., J. de Haan og S. Eijffinger (2000), „Central Bank
Independence: An Update of the Theory and Evidence“, CEPR
Discussion Papers, no. 2353.
Blinder, A. (1998), Central Banking in Theory and Practice,
Cambridge: MIT Press.
Cuikerman, A. (1992), Central Bank Strategy, Credibility and
Independence, Cambridge: MIT Press.
Fry, M., D. Julius, L. Mahadeva, S. Roger og G. Sterne (2000),
„Key Issues in the Choice of Monetary Policy Framework“, í
bókinni Monetary Policy Frameworks in a Global Context, rit-
stjórar L. Mahadeva og G. Sterne. Routledge, Centre for Central
Banking Studies, Bank of England.
Gehrig, B. (2000), „Monetary Policy in a Changing World“, Swiss
Society for Financial Market Research, ráðstefnugrein, apríl 2000.
Grilli, V., D. Masciandro og G. Tabellini (1991), „Institutions and
Policies“, Economic Policy, 6, 341-392.
Ingimundur Friðriksson (2000), „Reglur um gagnsæi peninga-
mála“, Peningamál, 2000/3, 42-46.
Loungani, P. og N. Sheets (1995), „Central Bank Independence,
Inflation and Growth in Transition Economies“, International
Finance Discussion Papers, Federal Reserve System, no. 519.
Már Guðmundsson (1999), „Hlutverk og skipulag nútímaseðla-
banka“, Vísbending, 29. tölublað, 17. árgangur.
Persson, T. og G. Tabellini (1993), „Designing Institutions for
Monetary Stability“, Carnegie-Rochester Conference Series on
Public Policy, 39, 53-84.
Persson, T. og G. Tabellini, ritstjórar, (1994), Monetary and Fiscal
Policy, Volume I: Credibility, Volume II: Politics. MIT Press.
Posen, A. (1993), „Why Central Bank Independence Does Not
Cause Low Inflation“, Central Banking, 51-63.
Rogoff, K. (1985), „The Optimal Degree of Commitment to an
Intermediate Monetary Target“, Quarterly Journal of Economics,
100, 1169-1190.
Sargent, T. (1983), „The Ends of Four Big Inflations“, úr bókinni
Inflation: Causes and Effects, ritstjóri Robert Hall.
Spiegel, M. (1998), „Central Bank Independence and Inflation
Expectations: Evidence from British Index-linked Gilts“, Federal
Reserve Bank of San Francisco, Economic Review, 1, 3-14.
Svensson, L. E. O. (1997), „Optimal Inflation Targets, ‘Conser-
vative’ Central Banks and Linear Inflation Contracts“, American
Economic Review, 87, 98-114.
Walsh, C. (1995),“Optimal Contracts for Central Bankers“,
American Economic Review, 85, 150-167.
Þórarinn G. Pétursson (2000), „Gengis- eða verðbólgumarkmið
við stjórn peningamála?“, Peningamál, 2000/1, 32-41.
Í þriðja lagi þyrfti að breyta lögum bankans þann-
ig að fjármögnun ríkissjóðs í Seðlabankanum sé með
öllu óheimil. Í dag er í gildi samningur á milli fjár-
málaráðherra og Seðlabankans um að fjármögnun
ríkissjóðs fari ekki í gegnum bankann. Með því að
taka fyrir slíkan aðgang með öllu í löggjöf bankans
væri tekinn af allur vafi um að síðar meir skapist
pólitískur þrýstingur um að segja upp þessum samn-
ingi.
Að lokum kann aukið sjálfstæði og áhersla á
framsýnar ákvarðanir að kalla á breytingar á fyrir-
komulagi ákvörðunartöku í peningamálum og á
skipulagi yfirstjórnar bankans. Skoða þyrfti hvort
heppilegra væri að setja á fót fjölskipaða peninga-
málanefnd með einn seðlabankastjóra sem veitti
henni forsæti. Slík nefnd ákvarðaði stefnu bankans í
peningamálum.
Með þessum breytingum tækist að formfesta
stefnu verðstöðugleika í stjórn peningamála á
Íslandi. Jafnframt þessu er hins vegar nauðsynlegt að
gagnsæi peningastefnunnar sé tryggt og að bankan-
um sé gert skylt að standa reikningsskil gerða sinna.
Með því er tryggt að afhending valds frá kjörnum
fulltrúum þjóðarinnar til sérfræðinga bankans stríði
ekki gegn lýðræðishefðinni.
Það er ekki fyrr en breytingar sem þessar hafa
verið gerðar á löggjöf Seðlabanka Íslands að innlend-
ur fjármálamarkaður getur með sanni talist búa við
sömu starfsskilyrði og sambærilegir markaðir í ná-
grannalöndum okkar.
Heimildir