Glóðafeykir - 01.04.1989, Blaðsíða 52

50
GLOÐAFEYKIR
skoðun og eftirlit vegna sauðfjárveikivarna og sýkingar af völdum
mæðiveiki og garnaveiki; höfðu þeir Guðmundur mikið saman að
sælda og bundust vináttuböndum, enda óskorað traust á báða bóga.
Pétur var skipaður hreppstjóri Sauðárkrókshrepps og gegndi starfi til
1947, er staðurinn fékk kaupstaðarréttindi. I svo fjölmennu þorpi
fylgdu því embætti nokkur umsvif og miklar skriftir; kom sér þá vel,
að Pétur naut hvers manns trausts og vinsælda og skrifaði prýðilega
rithönd.
Pétur var hestglaður maður sem fleiri Skagfirðingar. Hann var
mikill dýravinur, nærfærinn við skepnur og átti líknarhendur móður
sinnar. Var hans oft leitað áður en lærður dýralæknir kom í héraðið og
farnaðist vel, hafði þá samband og samráð við dýralækna. Pétri var
margt til lista lagt, bæði til munns og handa. Hann var ljóðelskur sem
faðir hans og stundaði vísnagerð að nokkru ráði. Hann var smiður á tré
og járn, listfengur og skurðhagur með ágætum, smíðaði og skar út
marga fagra gripi. þá gerði hann ogaf miklum hagleik viðgamla muni
í Glaumbæjarsafni.
Arið 1942, hinn 10. mai. kvæntist Pétur mætri ogdugmikilli konu,
Maríu ljósmóður Magnúsdóttur bónda á Njálsstöðum í Hallárdal
vestur, Steingrímssonar bónda á s.st. og konu hans Guðrúnar
Einarsdóttur frá Hafursstaðakoti vestra. Eru margirættmenna Maríu
garpar að kjarki og dugnaði. Einkabarn þeirra hjóna er Pálína Guðný,
hjúkrunarkona og húsfreyja í Hafnarfirði.
Pétur Jónasson var meðalmaður á hæð. grannvaxinn, léttfær og
snöfurmannlegur á \ ngri árum. vel að manni og þó eigi afreksmaður
um afl þvílíkur sent bræður hans voru. Hann var dökkhærður.
gráeygur, sviphreinn. Hann var greindur vel, prúðlátt snyrtimenni,
átthagaelskur og hefði naumast notið sín annars staðar en á
heimaslóðum. Pétur var drengur hinn besti, vammlaus maður, gæddur
einlægu trúartrausti.
,,Ég vil Drottinn biðja um bón,
er best mér henta megi.
Að haldi ég bæði heyrn og sjón
hinsta fram að degi”.
Hann var bænheyrður.