Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Side 36

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Side 36
Bjöm Magnússon í hinum kristfræðilegu hugtökum eru þessar tilfinningar lokaðar inni í harðri skel andskynsamlegrar rökleikni. Það stafar af því, að menn hafa viljað skýra það með skynsamlegum rökum, sem í eðli sínu var ofan skynsemi manna. En þessi lifandi kjarni er þar, og fyrir þeim, sem leituðust við að tjá hið ósegjanlega, var hann lifandi sannfæring, hið helga málefni hjartans. Og ekkert sannar betur sígildi þeirra áhrifa, sem frá Kristi stafa til mannanna, en það, að í hvaða formi sem hugsanalíf mann- anna hefur birst, hvaða kerfi, sem mennirnir gerðu sér um lífsskoðun sína, þá hefur mynd hans alltaf leitað sér útrásar í tjáningu, misjafnlega skýrri að vísu, og litaðri af blæ þess hugsanaheims, sem hún birtist í. Og það sýnir einmitt, hve hið mannlega er náið samtvinnað hinu guðlega, hversu allir finna skyldleikann við sig jafnhliða hinu heilaga, að hinar ólíkustu stefnur hafa fundið í honum fullkomnun hugsjónar sinnar (sbr. Mack. J.Chr. bls. 10). En eins og það verður ljóst af sögulegri athugun kristfræðinnar, að hið heilaga, guðlega, knýr fram tilfinningu manns fyrir tign hans og valdi, eins verður hitt jafnljóst, að hinir mannlegu þættir hverfa alltaf meir í skuggann, eftir því sem menn fjarlægjast meir hinn sögulega Jesú, en skýrast á ný, eftir því sem skilningur manna á lífi hans og starfi eykst. Þetta bendir til þess, að dl þess að myndin verði ekki einhliða, er nauðsyn að halda sér við hina sögulegu staðreynd: Jesú frá Nasaret. Þetta þýðir ekki hið sama og að draga úr guðdómi hans. Því eins og á var bent, er hvergi frumlegri tilfinningin fyrir hinu heilaga en í elstu heimildunum. En það forðar frá ófrjóum heilabrotum um yfirskilvitlega hluti, sem í sjálfu eðli sínu eru dæmd tíl að verða að engu (Sbr. Lúther og Schleier- macher) Það leiðir af framansögðu, að hér verður ekki gerð nein tilraun til að greina milli hins „sanna” og „ósanna” í hinum kristfræðilegu kenningum. Það er reynslan, sem gerir þann aðskilnað. Og í eðli sínu eru ýmis af hinum kristfræðilegu deiluatriðum utan sviðs hins trúarlega, líffræðilegs eða heimspekilegs eðlis (meyjarfæðing, líkamleg upprisa og himnaför, eitt eða tvö eðli og viljar o.s.frv., sbr. Aulén bls. 218). Hið sígilda innihald er það, sem trúin fínnur: Að í Kristí hefur Guð birst mönnunum á einstæðan hátt, og sýnt með því bæði möguleika mannlegs eðlis og návist Guðs, sem hins heilaga kærleika starfandi í manninum. Gagnvart þessari einstæðu staðreynd er allt annað aukaatriði. Það er þetta sama, sem birtist í fyrstu játningu Péturs: „Þú ert Kristur, sonur hins lifanda Guðs”. I honum rætist jafnt hið æðsta hugboð mannanna um guðlega opinberun, og birtist þeim í göfgastri fullkomnun þeir möguleikar, sem með mönnunum búa. Ekki þannig að Guð birtíst oss allur í Kristí, heldur þannig, að hann birtíst hvergi í mótsögn við það, sem birtist í Kristi. Og ekki heldur þannig, að Kristur hafi sýnt oss alla þætti mannlegra hæfileika, heldur þannig, að allt hið sannbesta í mönnunum hlýtur jafnan að verða í samræmi við hann. Það er á þessum leiðum, sem best verður skilið hið einstæða, sem fólgið er í staðreyndinni: Jesús Kristur. Þeir, sem fyrir trú sína og 34
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.