Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2014, Blaðsíða 179

178
á sig skömmina“. Þórður andmælir þeirri túlkun og segir að deildin þurfi
ekkert að afsaka eða taka á sig þótt niðurstaða siðanefndar sé að Bjarni hafi
gerst brotlegur – því að þá sé nóg að „fórna bara BR“. Þessu svarar Reynir
svo að slíkt væru þá bara vopn í vopnabúr félagsins þar sem vantrúarfélagar
gætu þá „hæðst að þeirri afgreiðslu deildarinnar“. Rök Þórðar lúta sam-
kvæmt lýsingu Reynis að því að sáttargjörðin skaði deildina jafnvel meira en
niðurstaða siðanefndarinnar gæti gert og því hvetur hann formann Vantrúar
til að fara fremur sáttaleiðina en að láta reyna á kæruferlið.116
Í framhaldi af greinargerð sinni um samtalið við Þórð Harðarson veltir
Reynir stöðunni fyrir sér. Afgreiðsla nefndarinnar yrði líklega sigur en
sættir yrðu líka mikið til á forsendum Vantrúar sem gæti „flaggað játningu
deildarinnar hvar og hvernig“ sem félagið kysi. Reynir bætir við: „Ég á
bágt með að ímynda mér að niðurstaða nefndarinnar yrði sterkari í hönd-
um okkar en niðurstaða af sáttum – sem samin væri af nefndarformanni
sem virðist alfarið á okkar skoðun í málinu.“ Líklega er þetta rétt álykt-
að hjá Reyni, en forvitnilegra er þó að huga að því hvernig Þórður – og
siðanefndin ef marka má orð Þórðar um hana – treysti sér til þess að fella
svo afdráttarlausan dóm um námskeið Bjarna. Þórður hafði engin gögn
önnur í höndum en glærurnar. Hefði ekki verið viturlegra að kalla eftir
útskýringu frá kennaranum og afla með kerfisbundnum hætti upplýsinga
um málið, vinna úr þeim og leggja mat á þær? – svo vísað sé til gagn-
rýninnar í skýrslu óháðu nefndarinnar og í þær starfsreglur sem nefnd-
inni bar að fylgja. Viðfangsefni námskeiðsins lá langt utan sérsviðs Þórðar
Harðarsonar, sem er prófessor í læknisfræði. Þó vakti það enga forvitni
hjá honum, ekki frekar en þeim vantrúarfélögum sem létu sig málið varða.
Hann virtist ekki þurfa frekar vitnanna við í ljósi þess að kennarinn var
íslenskur guðfræðingur af ,lútersskóla‘.
Afstaða Þórðar kom glöggt fram í samræðum hans við sitjandi deild-
arforseta, Pétur Pétursson, en Pétur lýsti fundi þeirra í mars 2010 svo:
„Hann [Þórður] sagði við mig fyrst þegar við töluðum um glærur Bjarna:
“Svona efni á ekki að nota í kennslu við H.Í. og allra síst í Guðfræðideild.”
Þórður ávarpaði mig alltaf sem “séra Pétur” eins og hann gengi út frá því
að kennarar við Guðfræði- og trúarbragðafræðideild væru vígðir prestar í
Þjóðkirkjunni […]. Hann gerði sér ekki grein fyrir því að ég er félagsfræð-
ingur og að Nýtrúarhreyfinganámskeiðið sem ég hef umsjón með er kennt
116 Reynir Harðarson, „SBR“, kl. 15.56, 7. apríl 2010.
GuðNi ElíssoN