Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1994, Síða 141

MÚLAÞING
139
upp við þær aðstæður að ekkert þurfti til að spara, hvorki í mat, hita né
ljósi. Þessi aðstöðumunur í uppvextinum kom hvað greinilegast í ljós í
innkaupum til heimilisins og þegar þau deildu um það foreldrar mínir
hvort opna ætti glugga, eða hvenær ljós skyldi vera borið í bæinn á
haustin.
Svo mörg voru þau orð og lýkur hér lestri úr bókinni.
Afi dó 3. júlí 1939. Hann bjó þá hjá dóttur sinni og tengdasyni að
Brekku, þeim sama stað og hann naut skjóls 55 árum fyrr hjá hálfbróður
sínum, Brynjólfi.
Amma dó 17. mars 1940 og lifði hann því aðeins í 8 mánuði. Höfðu
þau þá fylgst að gegnum þykkt og þunnt í tæp fimmtíu ár.
Eg get ekki lokið þessu spjalli um afa og ömmu án þess að minnast ör-
lítið á þau barna þeirra, sem lengst lifðu. Varðandi ævi þeirra verður
auðvitað hver og einn að líta í eigin barm, því þið þekkið ykkar áa og
eddur betur en ég. En við, þau yngstu af systkinabörnunum, fengum
Presthjónin og nokkur barna þeirra. Efri röð frá vinstri: Þórarinn f. 5. júní
1904, Sigríður Soffía f. ll.júlí 1894, Bryndís f. 10. des. 1899, Þórhallaf. 2. júní
1897, Stefán f. ll.júlí 1907. Neðri röð: Jónf. 12. nóv. 1895, Ragnheiður, séra
Þórarinn. Önnur börn hjónanna: Þuríður f. 26. sept. 1892, Unnur f. 11. sept.
1898, Margrétf. 7. maí 1902.