Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Qupperneq 20

Múlaþing
Gunnar flytur minningabrot.
Sigurður Blöndal flytur Ijóð úr vísnakompu Einars.
því alltaf á rúmstokknum við iðju sína og
hafði yfirleitt krossviðarspjald á hnjánum,
sem mig minnir að hann kallaði „fjölina“ sína.
Einarskompa var sannkallað fræðasetur
og um leið sagna- og listasmiðja. Hér
kenndi hann okkur yngri systkininum að
lesa og draga til stafs. Hér hlýddum við á
sögumanninn þylja sögur sínar óumbeðið
eða eftir pöntun. Hér horfðum við á drátt-
hagan listamann teikna og lita skrautlega
upphafsstafi sem hrifu augu margra. Hér
voru okkur skornir fuglar úr birki eða beini.
Og hér horfðum við á Einar bregða skraut-
legar gjarðir og múla og flétta reipi úr
hrosshári. Lítum aðeins nánar á Einar við
sína fjölbreytilegu iðju.
Teiknarinn
Það var gaman að fylgjast með Einari
þegar hann var að teikna upphafsstafi.
Teikniborðið var fjölin góða. Fyrst dró hann
meginlínur með léttum blýantsstrikum. Svo
byrjaði hann að búa til lauf og blómknappa,
sem við kölluðum hausa. Hann var lengi að
vinna að hverri stafasamstæðu. Þegar upp-
drættinum var lokið tók hann sér penna-
stöng í hönd og dró stutt strik eða punkta-
línur ofan í blýantsstrikin. Hér gilti það að
ekki væri of mikið blek á pennanum svo
strikin yrðu jafnbreið og ekki lækju dropar
af pennanum. Þegar blekið var orðið vel
þurrt strokaði hann út blýantsstrikin. Svo
hóf hann að lita línumar, laufin og knapp-
ana með daufum litum. Hann notaði blý-
antsliti, og í minningunni finnst manni hann
alltaf hafa verið með sömu litblýantana.
Sumir voru orðnir svo stuttir að hann stakk
þeim í einhvers konar haldara eða granna
pípu til að hafa betri stjórn á verkinu. Einar
teiknaði yfirleitt á rúðustrikaðan pappír og
umgekkst hann af mikilli nærfæmi. Varla
held ég komið hafi fyrir að örk færi til
ónýtis nema þá fyrir hreina slysni.
18