Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Qupperneq 130

Múlaþing
Brynjólfur, Þórunn og Einar Sigbjörnsbörn.
Ljósm.; Héraðsskjalasafn Austfirðinga.84-60-120.
leitinni og fóru ekki langt. Þegar þeir
byrjuðu ferð sína í Flúðir hraðaði ég för
minni sem mest ég gat niður í Bót í síma til
að láta vita um fundinn. Þá var ekki kominn
sími í Flúðir. Margir voru þá farnir til leitar
í Ut-Fellum en vegna þess að hvergi var
bílfært og slæmt leiði nema fyrir skíði voru
menn ekki komnir langt. Ég gekk svo heim
og lét út á beitarhúsunum í leiðinni.
En nú víkur sögunni að hrakningi Sigga.
Hann hafði lagt af stað af Gerðinu um
klukkan tvö um daginn í rytjuveðri. Svo
gekk í byl um tíma. Hann lenti framhjá
bænum, eins og fram hefur komið, og tók
höfn á Bótarselinu um klukkan eitt um nótt-
ina. Hefur þá verið á gangi í slæmu leiði í
ellefu tíma, vegalengdin gæti verið um 20
km. Hann var brjóstþungur og mæðinn eins
og sumir eldri bændur á þessum tíma og var
talið orsakast af heyryki. Hefur því ekki
gengið hratt. Að hann skyldi ganga af til-
viljun beint á Selið varð honum lMega til
lífs. Hann þekkti ekki húsin og vissi ekki
hvar hann var niðurkominn. Hann var fljót-
ur að opna og leita inngöngu og fannst gott
að koma í hlýjuna af kindunum. Hann hefur
eldspýtur og vill freista þess hvort hann beri
kennsl á mörk. Eftir langar rýningar trúir
hann varla sínum eigin augum því það er
hans gamla mark á fénu en kindur með því
marki taldi hann að mundu hvergi vera að
finna, utan í himnaríki. Taldi hann sig
hrapalega hafa borið af leið ef hann væri
þangað kominn í fullu fjöri. Arið 1943
þegar Siggi brá búi á Kleppjámsstöðum
keypti Friðrik Sigurjónsson, sem áður er
nefndur, bæði jörð og bústofninn af honum
og fylgdi markið með. Það var hann sem
um þessar mundir var með fé sitt á selinu.
Þegar Siggi hafði hreiðrað um sig í
hlöðunni dundi veðurhljóð á þekjunni og
reið yfir bylskotið sem kom um nóttina og
stóð til morguns. Um þær mundir voru
leitarmenn að bjástra við að kveikja á lukt-
inni utan á Hafrafellinu.
Siggi var um árabil heimilismaður í
Skógargerði og í uppáhaldi hjá öllum þar
eins og öðrum sem honum kynntust. A
þeim árum var mikið spilaður lomber hér á
bæjunum. Siggi var glaðlyndur og við-
brigða skemmtilegur spilamaður. Sem betur
fór áttum við lengi síðan eftir að taka lomb-
erslag við Sigga. Hann lést á Höfn 1972 þar
sem hann dvaldist síðustu árin hjá Aðal-
heiði Geirsdóttur, systurdóttur sinni, og
manni hennar, Sigurði Hjaltasyni.
Ritað í mars 2001.
128