Skagfirðingabók - 01.01.2002, Blaðsíða 71

ATHAFNASKÁLD í SKAGAFIRÐI
ekki fyrr en Sigurður fór út í starfsemi sláturhúss, og þá ekki
síst vegna þess að til þeirrar starfsemi fékk hann leyfí án þess að
fullnusta nema að nokkru leyti þær kröfur sem gerðar voru á
þeim tíma til reksturs sláturhúsa.
Þá gefur Árni ekki mikið fyrir þær ályktanir sem lúta að ótta
kaupfélagsforystunnar við samkeppni frá hendi Sigurðar;
miklu fremur hafí verið litið á samkeppnina sem ögrun til að
gera betur. Það hafi líka sannast, m.a. við rekstur frystihússins,
en þar var þróttlítil starfsemi sem tók fjörkipp eftir að Sigurður
hóf sinn rekstur. Hvað varðar stirð samskipti við rekstur frysti-
húsanna þegar frá leið, þá er það viðhorf Árna að þar sé upp-
hafsins fremur að leita hjá Sigurði sem hafi gramist að fá ekki
stöðu til yfirdráttar hjá Fiskiðjunni við sameiginleg hráefnis-
kaup frystihúsanna.
Haustið 1956 átti Sigurður í verulegum erfiðleikum með að
fá fé til slátrunar. Þá greip hann til þess ráðs að gera mikið úr
því að kaupfélagið væri að drepa sig, sérstaklega þegar hann
ræddi við sjálfstæðismenn. „Á þeim tíma þótti mér þetta
snjallt þegar í ljós kom hvaða áhrif það hafði. Eg held hins veg-
ar ekki að góð sagnfræði verði byggð á þessu.“
Árni segir Sigurð hafa verið duglegan við öflun sláturfjár hjá
bændum, bæði í Skagafjarðar- og Húnavatnssýslum, og hafi
sennilega talið það ögrandi verkefni. I þessu hafi hann verið
vakinn og sofinn, rætt við bændur á skrifstofu sinni, utandyra í
nánd við kaupfélagið, en síðast og ekki síst með ferðum á milli
bæja. Sláturhúsið var vel rekið af Jóni Björnssyni á Hafsteins-
stöðum sem skiiaði öllu af sér óaðfinnanlega. Á þessum tíma
hafði Sigurður litlar áhyggjur af rekstri og afkomu annarrar
starfsemi. „Þegar hann kom á skrifstofuna, sem oft var á
morgnana áður en hann lagði í ferð, biðu hans jafnan mörg er-
indi um að hafa samband við þennan eða hinn, hvernig afla
skyldi hráefnis fyrir frystihúsið, kröfur um greiðslur, fyrir-
spurnir um hvort eða hvenær yrði hægt að borga út laun og
fleira. Þetta varð ég að leggja fyrir hann, en svarið var oftast
69