Skagfirðingabók - 01.01.2002, Blaðsíða 198
SKAGFIRÐINGABÓK
skagflrskri sögu, fluttist árið 1815, 67 ára gamall, austur í
Miklagarð til mágs síns, séra Hallgríms Thorlaciusar; var þar í
maí 1815. Synir hans, Eyjólfur og Jón, urðu eftir í Skagafirði;
Eyjólfur var smali á Skúfsstöðum í Hjaltadal 1816 og Jón
vinnumaður á Háleggsstöðum, hjá hjónunum sem þar urðu
ábúendur á eftir Eldjárni.
Solveig Eldjárnsdóttir fór hins vegar með föður sínum í
Miklagarð. Hallgrímur Thorlacius var búhöldur mikill og
sterkefnaður og hefur varla tekið Eldjárn til sín og þau Sol-
veigu af góðvild einni saman; hefur það sennilega verið í samn-
ingum þeirra Eldjárns að Solveig hefði forstöðu innanstokks
hjá presti, þótt hún kallaðist þar aðeins vinnukona og hlyti lík-
lega ekki önnur laun fyrir þénustu sína en framfæri sitt og föð-
ur síns. I Miklagarði átti Eldjárn síðan rólegan aldurdóm og
virðulegan, eftir því sem best verður séð; fær m.a. þá vitnis-
burði séra Hallgríms að hann sé „stúdent", „ekkjumaður" og
„margkunnandi", en er t.d. hvorki sagður vinnumaður, ómagi
né próventumaður.157 Þann 28. apríl 1825 lést hann í Mikla-
garði, „hjá tengdanáunga, 77 ára ekkjumaður, studiosus“.138
11. Og orðið ríkir
Blóð Eldjárns dynur enn í æðum okkar afkomenda hans og
þess vegna varðar okkur um sögu hans. Ekki endilega vegna
þess að hún sé merkari en aðrar heldur miklu fremur vegna
þess að hún er með nokkru móti saga allra forfeðra okkar og
þar með saga okkar sjálfra.
Börn Eldjárns og barnabörn urðu öll bændafólk en á meðal
fjarlægari niðja hans komu fljótlega fram ýmsir sem skáru sig
úr fjöldanum, þar á meðal nokkrir af mestu auðmönnum Is-
lands. Stöldrum hér þó aðeins við eina örsnauða sonardóttur
Eldjárns og Kristrúnar, Guðrúnu Jónsdóttur, fædda í Grafarseli
í Deildardal 11. nóvember 1837. Árið 1865 var hún ógift 28
ára vinnukona á Hjaltastöðum í Blönduhlíð, hjá Eggerti Briem
196