Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2017, Qupperneq 219

218
undirbúið af þeirri menningu sem þegar er til á Jörðinni, þótt ekki sé
hún á háu stigi. Að sjálfsögðu vita þeir hjá Hagskýrslumiðstöðinni allt um
þetta. Þegar sú stofnun leggur fyrir okkur spurningu um val og við teljum
nauðsynlegt að fjalla um hana þá er það eingöngu vegna þess að Jörðin
býður upp á eina mjög alvarlega hindrun á okkar leið. Það er mannkynið
sem þar býr.
Jarðarbúar eiga sína reikistjörnu og munu ekki fyrir nokkra muni láta
hana af hendi af fúsum vilja, né heldur afsala sér einhverjum umtalsverð-
um hluta af yfirborði hennar. Sú afstaða er rökrétt niðurstaða af sjálfu eðli
menningar þeirra, sem grundvallast á eignarhaldi sem verndað er með
skipulögðu ofbeldi. Enda þótt siðmenntuðustu ættflokkar Jarðar nýti í
raun aðeins sáralítinn hluta af þeim náttúruauðlindum sem þeim standa
til boða þá dregur aldrei úr viðleitni þeirra til að leggja undir sig ný lands-
svæði. Kerfisbundið rán á landi og eignum vanþróaðra ættflokka kalla þeir
nýlendupólitík og telja hana eitt helsta pólitískt verkefni ríkja sinna. Við
getum rétt ímyndað okkur hvernig þeir muni bregðast við þeirri eðlilegu
og skynsamlegu tillögu af okkar hálfu að þeir afsali sér til okkar hluta af
meginlöndum sínum gegn því að við kennum þeim og hjálpum að nýta
margfalt betur það sem þeir héldu eftir... Þeim er stofnun nýlendna ekki
annað en spurning um grófa valdbeitingu og ofríki og hvort sem við viljum
eða ekki munu þeir neyða okkur til að taka sömu afstöðu til þeirra sjálfra.
Ef hér væri aðeins um það að ræða að við sýndum þeim í eitt skipti fyrir
öll yfirburði okkar þá væri málið tiltölulega auðleyst og útheimti ekki fleiri
mannfórnir heldur en hvaða styrjöld sem væri af öllum þeim marklausu
og gagnslausu stríðum sem þeir eru vanir að standa í. Þær stóru hjarðir
manna sem þjálfaðir hafa verið til að drepa aðra og kallast herir gætu
orðið hentugasta viðfang okkar þegar beita skyldi slíku óhjákvæmilegu
ofbeldi. Hvert einasta geimskip okkar gæti með banvænum radíumgeislum
tortímt á nokkrum mínútum einni eða tveim slíkum hjörðum, og þetta
yrði þeim meira að segja fremur til góðs en skaðlegt menningu þeirra.
En því miður er málið ekki svo einfalt og einmitt frá því andartaki mundu
erfiðleikarnir byrja fyrir alvöru.
Í eilífri innbyrðis baráttu ættkvísla Jarðar hefur þróast með þeim sál-
rænt sérkenni sem kallað er ættjarðarást. Þessi óskilgreinda en sterka og
djúpa tilfinning felur í sér bæði heiftarfulla tortryggni í garð allra ann-
arra kynþátta og þjóða og svo innborna bindingu við eigin lífshætti og
umhverfi, ekki síst land það sem mannflokkar Jarðar vaxa saman við eins
alexandeR bogdanov