Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2017, Síða 225

224
bestu sem Menni sjálfur valdi úr stórum hópi manna. Vð hverju megum
við búast af öðrum?
Semsagt: við eigum sem fyrr um tvo kosti að velja og er hvorugur
góður. Annaðhvort stöðvum við alla fjölgun fólks hjá okkur og spillum þar
með allri framþróun í okkar lífsháttum. Eða við gerum Jörðina að nýlendu
okkar með því að útrýma því mannkyni öllu sem þar býr. Ég tala um að
útrýma öllu mannkyni vegna þess að við getum ekki einu sinni undan
skilið hina sósíalísku framvarðarsveit á hnettinum. Í fyrsta lagi eru engir
tæknilegir möguleikar á því að taka þessa fáliðuðu framvarðarsveit út fyrir
allan fjöldann þegar til allsherjar tortímingar kemur. Og í öðru lagi: þótt
okkur tækist að hlífa sósíalistunum við bráðum bana mundu þeir sjálfir
síðar hefja grimmt og miskunnarlaust stríð gegn okkur og skirrast ekki við
að fórna sjálfum sér til síðasta manns í þeim átökum. Vegna þess að þeir
gætu aldrei sætt sig við morð á hundruðum milljóna manna sömu tegund-
ar og þeir sjálfir sem þeir væru tengdir mörgum og einatt nánum böndum.
Í árekstrum tveggja heima er enga málamiðlun að finna.
Og ég segi: við getum aðeins tekið einn kost. Það er ekki hægt að fórna
æðra lífi fyrir óæðra líf. Meðal jarðarbúa finnast ekki einu sinni nokkrar
milljónir manna sem með fullri vitund stefna að sannmennskum lífshátt-
um. Í þágu þessara mannvera á fósturstigi ef svo mætti kalla getum við
ekki hafnað þeim möguleika að láta fæðast og dafna tugi ef ekki hundruð
milljóna Marsbúa – mannvera í miklu fyllri merkingu þess orðs. Og við
munum ekki sýna þeim grimmd því við getum útrýmt þeim með miklu
minni þjáningum en þeim sem þeir stöðugt baka hver öðrum. Í alheimi er
aðeins eitt líf að finna og það mun ekki verða fyrir tjóni heldur auðgast ef á
Jörðunni yrði nú til okkar sósíalismi í stað einhvers fjarlægs og hálfsiðlegs
sósíalisma. Það líf yrði óviðjafnanlega ríkara að samræmi í sinni samfelldu
þróun sem engan enda tekur.
(Að lokinni ræðu Sterni tekur fyrst við djúp þögn. Menni rýfur hana með
því að biðja þá sem andmæla vilja að láta til sín heyra. Netti tekur til máls.)
Netti
„Í alheimi er aðeins eitt líf“, segir Sterni. Og hvað leggur hann svo til? Að
við útrýmum fyrir fullt og allt í heilu lagi sérstæðri tegund þessa lífs, sem við
gætum síðan aldrei vakið upp aftur eða látið annað koma í þess stað.
Í hundruð milljóna ára hefur dásamleg reikistjarna, Jörðin, verið til og
lifað sínu sérstæða lífi, sem er frábrugðið lífi á öðrum hnöttum. Upp af
alexandeR bogdanovv