Saga


Saga - 2010, Side 212

Saga - 2010, Side 212
Sturla bróðursonur hans sé nokkuð ósanngjarn í lýsingum sínum á þessum hliðum Snorra, þeim sem sneru að fjölskyldu hans (bls. 397–9). Gott hefði verið að fá nánari grein gerða fyrir afstöðu Sturlu og eins hinu að hann var embættismaður konungs þegar hann skrifaði, en Snorri taldist hafa svikið konunginn. Þá hefði verið gott að benda á að Sturla færir í stílinn, skrifar bókmenntir, eins og Úlfar Bragason hefur einkum gert að umræðuefni í seinni tíð. Loks er óvissa tengd því að Íslendingasaga er ekki til í uppruna- legri gerð, aðeins til í þeim köflum sem hlutu náð fyrir augum safnanda Sturlungu um 1300 og við vitum ekki nema hann hafi breytt einhverju. Þannig að það eru fleiri vandamál en aðeins ætlaður kuldi Sturlu í garð Snorra sem höfundur ræðir ekki en lætur nægja að segjast almennt vera jákvæður til Sturlungu, hafa tilhneigingu til að virða heimildargildi hennar, sem merkir að hann telur hana trúverðuga. Hann veit líka að vandi fylgir biskupasögum sem heimildum en ræðir það ekki. Ég held þó ekki að órædd vandamál, tengd heimildunum, komi neins staðar alvarlega að sök, séð frá sagnfræðilegu sjónarmiði. Það má lengi deila um þau atriði í lýsingu Snorra sem hér voru nefnd; var hann t.d. nískur eða huglaus? Það er hæpið að unnt sé að komast að niðurstöðu um þetta og enn hæpnara að leggja þetta til grundvallar í mati á gjörðum Snorra. Hér hefði mátt fara þá leið sem við getum kallað sam- félagslega eða félagssögulega lýsingu: Að reyna að gera sér grein fyrir hvað hafi þótt til fyrirmyndar um það hvernig höfðingjar eins og Snorri skyldu haga sér. Höfðingjar skyldu vera örlátir, halda veislur og gefa gjafir og þetta gerði Snorri. Þá skiptir kannski ekki máli hvort hann var í reynd sínkur eða ekki. Höfðingjar þurftu ekki allir að vera hermenn miklir og kappar; sumir voru lagamenn og spekingar og fóru samningaleiðir. Snorri valdi þennan síðari kost og það má ráða af Heimskringlu að sá sem þar stýrði penna virti mjög lagamenn og þingskörunga. Sjálfur er Snorri nefndur orðvitur og þingríkur í vísum eftir aðra (bls. 280, 290). Styrkur hans var fólginn í því að ná samningum og mynda bandalög. Hann var lengi lögsögumaður og naut sín líklega oft á alþingi. Hvort hann var sérstakur friðsemdarmaður er óvíst enda lét hann drepa menn, ef svo bar undir, og hafði hermenn á sínum snærum. en lagamaðurinn og þingskörungurinn kaus að gera samninga- leiðina að sínum stíl, frekar en hernað. Í því sambandi var algengt að stofna til svonefndrar vináttu eða vinfengis sem var í raun hagsmunabandalag, ekki bara tilfinningabundið samband, eins og við eigum að venjast. Slík bandalög gátu rofnað skyndilega og þarf ekki að líta svo á að menn hafi gerst óheilir eða svikulir. Þá var algengt í pólitískri baráttu að goðar sam- einuðust og snerust gegn höfðingja sem taldist ætla að verða öðrum valda- meiri og valda ójafnvægi. Samherjar gátu þannig orðið óvinir en síðan sam- herjar aftur og á varla við að leggja siðferðilegan mælikvarða nútímans á þetta. Þá þótti fara vel á því að höfðingjar ættu frillur og gerðu vel við þær og þeirra fólk en nytu pólitísks stuðnings í staðinn. Í því sambandi skiptir minna máli hvort höfð ingjarnir voru kvennabósar. Höfundur umræddrar ritdómar212 Saga vor 2010 — NOTA (9.5.)_Saga haust 2004 - NOTA 11.5.2010 12:54 Page 212
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200
Side 201
Side 202
Side 203
Side 204
Side 205
Side 206
Side 207
Side 208
Side 209
Side 210
Side 211
Side 212
Side 213
Side 214
Side 215
Side 216
Side 217
Side 218
Side 219
Side 220
Side 221
Side 222
Side 223
Side 224
Side 225
Side 226
Side 227
Side 228
Side 229
Side 230
Side 231
Side 232
Side 233
Side 234
Side 235
Side 236
Side 237
Side 238
Side 239
Side 240
Side 241
Side 242
Side 243
Side 244
Side 245
Side 246
Side 247
Side 248

x

Saga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Saga
https://timarit.is/publication/775

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.