Jökull - 01.01.2014, Blaðsíða 143

Skíðaganga vorið 1976
um Sandárdal. Veðrið jókst heldur er á daginn leið
og þegar við vorum í daldrögunum upp af Sandá,
skipti snögglega aftur til norðausturs og hvessti enn.
Bættist nú vitlaus skafrenningur við hríðina. Færið
var gott niður með Sandánni þótt skyggni væri lítið,
því dalbotninn var sléttur og nokkuð brattur, en öll
gekk niðurferðin þó slysalaust. Við komum að Eyja-
fjarðará auðri og dalbotninn var nær snjólaus, þó að
skafrenningstrengur lægi inn dalinn. Hann er þarna
mjög þröngur og ganga brattar skriður niður að ánni
beggja megin. Það hafði verið ruddur vegarslóði inn
dalinn og fylgdum við honum, því þar var snjólag,
sem hægt var að draga pulkurnar eftir. Á einum stað
var svo brattur skafl að ánni, að tveir urðu að flytja
hvern sleða. Við komumst á skíðum rúma 4 kílómetra
niður með ánni en þá þraut snjóinn alveg. Var nú ekki
annað að gera en taka skíði og pulkur með öllu sam-
an á bakið, þar til komið var á gróið land. Bærilega
gekk drátturinn eftir túnum þeirra Hólsgerðismanna,
en þangað komum við kl. 21:30. Í Hólsgerði var tek-
ið vel á móti okkur, og innbyrtum við þar óhemju af
mjólk og kaffi, enda þyrstir af göngunni. Við reynd-
um nú að ná sambandi við Akureyri um síma, en tókst
ekki. Árangurslaust reyndist líka að ná talstöðvarsam-
bandi við Akureyrarradíó. Þarna í fremstu byggðum
Eyjafjarðar var sem sé versta samband við umheim-
inn í allri ferðinni. Magnús fararstjóri hringdi þá í
bekkjarbróður sinn úr Menntaskólanum á Akureyri,
Sigurð Jósepsson bónda á Torfufelli, sem bauð okk-
ur gistingu og sótti hann okkur í Hólsgerði. Þegar til
Torfufells kom, beið okkar stórveisla með allskonar
góðgæti og sváfum við þar um nóttina.
Símasambandi við Flugbjörgunarsveitina á Akur-
eyri náðum við fljótlega um morguninn, en um það
hafði samist áður en lagt var af stað frá Reykjavík,
að félagar okkar nyrðra sæktu okkur fram í Eyjafjörð.
Þeir komu svo skömmu fyrir hádegi á tveimur bílum.
Óku þeir okkur beint út á Akureyrarflugvöll þar sem
við gengum frá farangri til flutnings suður til Reykja-
víkur. Á meðan beðið var eftir flugi, dvöldum við
á heimili Aðalgeirs Pálssonar verkfræðings og Guð-
finnu konu hans við miklar og góðar veitingar. Á því
heimili gerði Helgi Ágústsson okkur hinum félögun-
um skömm til er hann gaf dætrum þeirra hjóna páska-
egg sem hann hafði flutt óbrotin yfir hálendið. Við
þessu mátti svo sem búast því Helgi er drengur góður
og hugulsemi hans viðbrugðið.
Reyndar var ekki flogið til Reykjavíkur heldur
Keflavíkur með þotu og tók ferðin aðeins 45 mínútur.
Það var dálítið skrítin tilfinning fyrir okkur félagana
að horfa á landið, sem við höfðum puðað yfir á átta
dögum, líða hjá á þremur kortérum.
Ljósmynd/Photo: Leifur Jónsson.
JÖKULL No. 64, 2014 143