Jökull - 01.01.2014, Side 138

Halldór Ólafsson
grilla í skála Gunnars Högnasonar er var aðeins um
500 metrum norðan tjaldsins! Eftir tedrykkju og nest-
issmurning var tjaldið tekið niður og haldið af stað kl.
10:00 í hríðarmuggu og 2◦ frosti. Skyggni var minna
en 500 metrar og var kompásstefna tekin austan við
Fremri-Skúta. Þegar að rótum hans kom, eftir um
eins og hálfstíma göngu í þungu og blautu færi, áð-
um við stutta stund og átum súkkulaði og rúsínur til
að auka eilítið blóðsykurinn. Þarna við Fremri-Skúta
sást lítið móta fyrir Jökulfallinu en er við álitum okk-
ur komna yfir það, héldum við áleiðis upp með því og
tókum stefnu vestan Mosfells. Við töldum okkur vera
komna vel norður fyrir Mosfell kl. 14:00. Þá var áð
til tedrykkju, því komin var úðaþoka og skyggni orðið
afar slæmt. Reyndar virtist allt umhverfið vera einn
ljósgrár hrærigrautur. Við tókum nú stefnu sem við
héldum vera til skálans í Kerlingarfjöllum en höfð-
um ekki verið komnir nógu langt, því brátt var fjall
framundan á hægri hönd, sem ekki gat verið annað en
Skeljafell. Tókum því stefnu til norðausturs og kom-
um að á sem vel gat verið kvíslin sem fellur í Jökul-
fallið neðan við brúna. Fylgdum nú ætluðu Jökulfalli
en sáum ekki brúna og misstum af skarðinu þar sem
við töldum að Árskarðsáin ætti að koma niður. Héld-
um drjúgan tíma áfram meðfram hrygg sem lá frá suð-
vestri til norðausturs en fórum síðan austur yfir hrygg-
inn norðan við gil, sem við héldum vera vestari kvísl
Jökulfallsins, og þaðan niður í lægð austan hryggjar-
ins. Þarna tjölduðum við kl. 19:30 og hugðum okkur
vera tæpa fjóra kílómetra norðan Kerlingarfjallaskála
en ómögulegt var að kanna það, því skyggni var harla
lítið. Ekki var þó hörkum fyrir að fara því hiti var +2◦
í þokusúldinni. Var nú sest að matseld og snæðingi og
að máltíð lokinni var spjallað yfir tedrykkju í tvo tíma
áður en við lögðumst til hvílu.
Það var suðaustan strekkingur, slydduhríð og þoka
og hiti +2◦ þegar lagt var upp frá tjaldstað kl. 10:00 á
fimmtudeginum en skyggni afar lítið. Tókum stefnu
100◦ misvísandi og gengum í 40 mínútur en síðan
var tekin stefna sem við töldum vera austan Blágnípu
á hábungu Hofsjökuls. Veður versnaði nú heldur og
færið þyngdist að sama skapi í krapakenndum snjón-
um. Allir vorum við regngallaðir en urðum þó hund-
blautir utan sem innan, að innan sennilega mest af
svita. Við vissum að sléttlendi átti að vera sunnan
Blágnípu, en nú varð landslag allt torkennilegt og mis-
hæðótt. Þegar farið var fram hjá nokkrum vegstikum,
veltum við því fyrir okkur hvort við værum komnir á
slóðina norðan Kerlingarfjalla. Eftir um 25 mínútna
göngu komum við á hrygg og var gljúfur á vinstri
hönd. Þarna sáum við glitta í nokkrar vegstikur sem
lágu að norðurenda gljúfursins, og við athugun kom
í ljós, að þetta var Jökulfallið og brúin yfir það var
við gljúfurendann! Þarna kom sem sagt í ljós, að við
höfðum heldur betur ofáætlað vegalengd gærdagsins í
þokunni og skyggnisleysinu. Síðasti tjaldstaður okk-
ar hafði því verið einhversstaðar á milli Skeljafells og
Jökulfalls. Nú hafði veður enn versnað, komið suð-
austan hvassviðri með slydduhríðinni og nær ekkert
skyggni.
Eftir stutta ráðstefnu þarna við Jökulfallið, var
ákveðið að leita skálans í Kerlingarfjöllum, enda allir
gegndrepa. Fyrst fylgdum við vegstikunum, en brátt
kom í ljós að stefna þeirra var mjög krókótt, svo við
ákváðum að taka beina stefnu til skálans þaðan sem
við vorum. Þarna var landið mjög mishæðótt, og á
einum stað klöngruðumst við yfir djúpt gil. Héld-
um stöðugt sömu stefnu og að lokum komum við að
Árskarðsá gegnt skálanum, kúrsinn frá brúnni var því
hárréttur. Við sáum grilla í húsið öðru hvoru á með-
an leitað var að snjóbrú yfir kolmórauða og illilega
ána. Fljótlega fundum við nógu trausta snjóbrú sem
við gátum fikrað okkur yfir og í skálann komumst
við kl. 15:30, holdvotir og hálf kaldir því komið var
2◦ frost.
Aðkoman í skála Ferðafélagsins var heldur slæm,
hurðir illa farnar og féllu illa að stöfum enda karmur
á ystu hurð ónýtur svo snjór og ís var á gólfum. Úr
læstu húsvarðarherbergi lak bleyta inn á stofugólf svo
það urðum við að kanna. Stungum við því herbergið
upp og kom þá í ljós, að skafið hafði inn um glugga
sem við þéttum. Þrifum við síðan herbergið eftir föng-
um. Sóðalegt var í eldhúsi, skítug matarílát og bilaðir
subbulegir prímusar, en ekki höfðum við tök á að lag-
færa þá. Gott var samt að komast í þetta húsaskjól, því
það sem eftir lifði dags fór í að þurrka blautar spjar-
ir og annan blautan búnað. Meðan á því brambolti
stóð var tekið hraustlega til matar síns. Með kvöld-
inu herti heldur veðrið og gerði mikið renningskóf því
frost hafði aukist töluvert.
138 JÖKULL No. 64, 2014