Breiðfirðingur - 01.05.2018, Side 134

BREIÐFIRÐINGUR134
legu Svövu Einarsdóttur, húsmóðurinnar á heimilinu. Guðgeir gat ekki greitt
þann reikning og var honum uppálagt að rýma húsið þar sem hreppsnefndin
myndi taka húsið upp í þennan sjúkrahúsreikning. Fólk í dag getur eflaust gert
sér í hugarlund hvað þriggja ára lega á Landspítalanum kostar.
Þetta heimili hafði í raun verið í upplausn eftir að húsmóðirin fór á sjúkrahúsið.
Heimilisfaðirinn varð að elta vinnu um allar jarðir. Þegar þarna var komið sögu
voru það bara yngsta barnið og fermingabarnið sem eftir voru heima.
Nánast um leið og heimilisfaðirinn fékk tilkynninguna flutti fólk á vegum
hreppsins inn á hann og börnin tvö. Fólkið í Guðgeirshúsi hraktist í burtu. Keli
fór til elstu systurinnar í Reykjavík en Kata til Keflavíkur þar sem Mæja bjó. Faðir
hennar settist að í Reykjavík.
Næstu árin varð það hlutskipti hennar að vinna við fiskvinnslu í Keflavík og
undi hún hag sínum vel. Hún átti þrjú systkin í Keflavík og í Njarðvíkum, þau
Guðmund, Maríu (Mæju) og Árna. Tvö í Reykjavík, þau Aðalheiði (Heiðu) og
Einar.
Pabbi –
Addi í Skál-
eyjum
Hann var eitthvað svo dapur strákurinn hennar
er hann fór í háttinn um kvöldið.
Hann hafði verið Önnu
Kristínu í Skáleyjum eins og
sérstök guðsgjöf þegar hann kom
til hennar rúmlega árs gamall.
Hann var hennar líf og yndi.
Addi hafði verið þrjá daga vest­
ur í Flatey til spurninga hjá prest­
inum. Hann hafði komið heim
um kvöldmatarleytið í gær, varla
Árni Bergmann Þórðarson á barnsaldri.