Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Qupperneq 27

S ú l e y n d a á s t
TMM 2010 · 1 27
Ég sem stend að þessari samantekt úr hinum eftirminnilega ljóðaflokki
Elíasar vona að tepruskapur verði ekki til þess að enn verði bið á útgáfu
hans og annarra eftirminnilegra skáldverka um ástir samkynhneigðs
fólks í sinn hóp. „Elías, kynin eru augljóslega sköpuð til að ná saman
kynferðislega,“ sagði ég einhvern tíma við gamla manninn í reyk­ og
rykmettaðri stofunni í íbúð hans á Melunum. Kaktusarnir voru horfnir
úr breiðri gluggakistunni fyrir hans orð. Sambýliskona mín, Norma,
hafði tekið þá með sér og flutt austur þangað sem við bjuggum. Kakt­
usarnir drápust fljótlega allir, ég held af nikótínskorti. Ég hélt áfram og
sagði: „Sú fullyrðing stenst ekki að full nautn geti fylgt því að ganga í
berhögg við helstu líkamleg skilyrði til fullrar ánægju af kynmökum, –
það gera þeir sem hafa mök og eru af sama kynferði!“ Ég hafði gleymt
háskaleiknum sem er mikilvægur hluti kynmaka. Elías varð á svipinn
eins og væri stjörnufræðingur sem spurður er aulalega um einhverja af
hinum heillandi ráðgátum útgeimsins, svo sveiflaði hann munnstykk­
inu með annarri hendinni vanabundið og blakaði fingrum hinnar
handarinnar líkt og væri kló af dauðum erni, og svarið var líkast því
sem mælt væri fram af hjartans einlægni: „Það er svo margt sem tveir
karlmenn geta gert hvor fyrir annan!“
Augu þín skinu fegurri en nokkru sinni
í þeirri mettuðu kyrrð.
Líkami þinn,
snerting hans, hver minnsta hreyfing hans,
var mér opinberun þess er ég hafði þráð.
Vonarneistinn, sem orð þín höfðu tendrað fáum
dögum fyrr,
hann var orðinn að vermandi báli.
Ljóðaflokkurinn Fimmæra er þroskasaga fylgisveins sem vex frá meist­
ara sínum, þeim sem ljóðin semur. Skapgerð yngri mannsins harðnar og
mótast á leiðinni burt, tilfinningalega, sálrænt og landfræðilega. Tveir
menn sem lifað hafa við tilvistarlega einsemd hittast, ná saman. Við það
opnast völundarhús mannssálna sem ljóðin eru vitnisburður um. Að
endingu segir ljóðmælandinn frá bréfi þess brottflutta til hans:
Fyrir nokkrum dögum fékk ég bréf frá þér;
þar standa þessar línur:
„… Mér hefur aldrei tekizt
að gefa það bezta úr sjálfum mér