Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Blaðsíða 113

D a n s i n n í h r u n i
TMM 2010 · 1 113
aðar brúður af mikilli hugvitssemi. Fjöldi söngva er í verkinu sem Villi
naglbítur bjó til fjörug lög við. Þetta var dúndurgóð skemmtun sem var
vel sótt eins og hún átti skilið. Sýningunni var líka firnavel tekið. Í
Fréttablaðinu gaf Elísabet Brekkan fimm stjörnur og Jón Viðar gaf fjór­
ar í DV, en Morgunblaðið er því miður hætt að sinna atvinnuleikhópum
með því að birta gagnrýni um sýningar þeirra.
Þetta er verk sem sjálfsagt er fyrir önnur staðbundin leikfélög að grípa
og laga jafnvel að sinni sögu, umhverfi og aðstæðum. Og ekki væri leið­
inlegt að sjá það á stóru sviði í höfuðborginni.
Ég sá hvorki trúðasýninguna Bláa gullið í Borgarleikhúsinu né brúðu­
sýninguna Sindra silfurfisk í Þjóðleikhúsinu en þær fengu báðar prýði­
legar viðtökur. Hins vegar sá ég leik­ og danssýninguna Húmanímal í
Hafnarfjarðarleikhúsinu og hana mætti vel kalla unglingasýningu, svo
ungir og ferskir voru leikendurnir og umfjöllunarefnið í samræmi við
það, rannsókn á hvatalífi manneskjunnar frá frumbernsku til fullorð­
insára með áherslu á ást og greddu. Þetta var dásamlega erótísk og
skemmtileg sýning með óvenjulegri og rosalega fallegri umgjörð eftir
Rósu Hrund Kristjánsdóttur. Ein allra eftirminnilegasta sýning ársins.
Og hvað meira?
Hjá Leikfélagi Akureyrar bar hæst Fúlar á móti, erlent stykki sem Gísli
Rúnar Jónsson lagaði að íslenskum aðstæðum og þar sem María Sigurð­
ardóttir stýrði þrem landsfrægum gamanleikkonum við miklar vin­
sældir bæði norðan og sunnan heiða. Einnig harmsöguna Lilju sem Jón
Gunnar Þórðarson vann upp úr kvikmynd Moodysons, Lilja 4ever. Sú
sýning fékk nokkuð misjafnar viðtökur. Gamanleikirnir Við borgum
ekki, við borgum ekki og Spaugstofugrínið Harry og Heimir – með öðrum
morðum kitluðu áhorfendur rækilega í Borgarleikhúsinu. Heiður eftir
Joönnu Murrey­Smith sem Bjarni Haukur Þórsson setti upp í Þjóðleik­
húsinu var hins vegar ansi leiðinleg sýning og ekki er eftirbragðið nógu
sterkt af kolsvörtu kómedíunni Heima er best eftir Írann Enda Walsh
sem Jón Páll Eyjólfsson stýrði í Borgarleikhúsinu. Íslenska óperan setti
upp Ástardrykkinn eftir Donizetti með Garðari Thor Cortes og Dísellu
Lárusdóttur í aðalhlutverkum og þau áttu ekki í neinum erfiðleikum
með að syngja og leika sig inn í hugi og hjörtu áheyrenda í þessu yndis­
lega stykki.
Það var því af nógu að taka á árinu og mörg gæðastundin í leikhús­
unum, en þrátt fyrir góða spretti og fína toppa vantar samt almennilegt
„vá!“ Kannski er það vegna þess að við fengum enga sýningu frá Vest­