Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Blaðsíða 105

D a n s i n n í h r u n i
TMM 2010 · 1 105
2008. Við nánari athugun eru Brennuvargarnir betra verk en Millj­
arðamærin að því marki sem það hefur víðari og almennari skírskotun.
Biedermannhjónin vita vel um brunana sem þráfaldlega koma upp í
borginni en þau eru slíkar heybrækur og þeim er svo annt um sitt góða
orðspor sem kærleiksfullir borgarar að þegar ókunnugir menn koma og
höfða til hjartagæsku þeirra hleypa þau þeim nánast umsvifalaust upp á
loftið hjá sér. Þetta er hörð ádeila á skoðanaleysi og heigulsskap og
megum við vel taka hana til okkar sem vildum ekki gera okkur óvinsæl
með því að gagnrýna útrásina og víkinga hennar. Þetta er fantalega vel
skrifað verk og varð óhugnanlega fyndið í meðförum Kristínar og leik­
araliðs hennar, enda snillingar í tvíræðu skopi í aðalhlutverkum: Eggert
Þorleifsson, Ólafía Hrönn Jónsdóttir og Björn Thors.
Annars eru það ekki síst sviðsmyndirnar sem sitja í minningunni.
Drungalegur bærinn hans Gretars Reynissonar í Milljarðameynni með
reglubundinn hávaðann og ljósaganginn frá lestunum sem nú æða
framhjá bænum af því þar er orðið ástæðulaust að stoppa. Myrkrið á
sviðinu var óþægilegt þegar setið var langt frá en gaf hárrétta tilfinn­
ingu fyrir skorti og eymd. Í Brennuvörgunum bjó Ilmur Stefánsdóttir til
elegant efrimillistéttarheimili með lyftu fyrir vinnukonuna niður í eld­
hús og óinnréttað háaloft sem bíður brennuvarganna.
Ný verk sem vísuðu í „ástandið“ voru hið beinskeytta og hárbeitta og
alíslenska Þú ert hér í Borgarleikhúsinu, samið, leikstýrt og leikið af Jóni
Páli Eyjólfssyni, Halli Ingólfssyni og Jóni Atla Jónassyni, og Sædýrasafn-
ið eftir Marie Darrieussecq sem samið var sérstaklega fyrir Þjóðleik­
húsið, þýtt af Sjón og stýrt af Arthur Nauzyciel. Um bæði þessi verk var
fjallað í 2. hefti TMM 2009 og voru toppurinn á árinu. Ekkert verk sagði
betur það sem við vorum öll að hugsa en Þú ert hér, og Sædýrasafnið var
sú leiksýning sem mér þykir, eftir á að hyggja, nýstárlegust á árinu. Þar
kemur allt til, texti, sviðsmynd og leikur. Sjaldan hef ég upplifað eins vel
heppnað sambland veruleika og fantasíu um leið og verkið mátti ekki
raunsærra vera.
Rústað eftir Söruh Kane fer ágætlega með þessum lið. Það var sett upp
í Borgarleikhúsinu undir styrkri og hugmyndaríkri stjórn Kristínar
Eysteinsdóttur og var algert sjokk á systemið. Þar hjálpaðist líka allt að:
ögrandi efnisval höfundar, fantagóður leikur Ingvars E. Sigurðssonar,
Kristínar Þóru Haraldsdóttur og Björns Thors, og einhver makalausasta
sviðsmynd sem maður hefur horft á þróast og stökkbreytast. Heiðurinn
af henni átti Börkur Jónsson. Það var líka myndarlegt af Borgarleikhús­
inu að bjóða upp á leiklestur á öðrum verkum Söruh Kane en því miður
missti ég af þeim fyrir klaufaskap.