Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Page 89

E k k e r t t e k u r b ó k i n n i f r a m
TMM 2010 · 1 89
fylgir ekki þessari forskrift, eða
fælum frá höfunda slíkra verka
með heimskulegum stefnuyfirlýs­
ingum og kennisetningum. Reynd­
ar er eina reglan hjá okkur sú að
við leitum einatt logandi ljósi að
nýjum höfundum og leitumst við
að koma þeim á framfæri, höfund­
um sem ekki hafa komið út áður
heima fyrir eða ytra en samið hafa
verk sem verðskulda að þeim hald­
ið sé á lofti. Þetta mun vera sú hefð
sem við hjá The Paris Review eru
hve stoltastir af, að hjálpa ungum
höfundum að stíga sín fyrstu spor.
Það eru okkar ær og kýr.
Tvö þúsund snillingar
á mánuði
Hvað berast ykkur mörg handrit á
mánuði og hvernig vinsið þið úr
þessum ósköpum?
Okkar berast eitt til tvö þúsund handrit á mánuði og við veljum úr
þeim með því að lesa hvert og eitt yfir.
Hvað um kvóta eftir kyni eða þjóðerni?
Nei. Gott efni kemur frá alls konar fólki og blandan þarfnast ekki
pólitískrar umsýslu.
Þegar ritstjórinn og stofnandinn George Plimption féll frá efuðust sumir
um að tímaritið yrði langlíft eftir að hans naut ekki lengur við.
Vitaskuld. Sérhvert tímarit dregur dám af ritstjóranum. George var
afbragðsritstjóri og aðsópsmikill persónuleiki og algerlega runninn
saman við The Paris Review í vitund manna. Eigi að síður hefur mér
aldrei fundist ég hírast í skugganum af honum. Arfleifðina og hefðirnar
sem tímaritið hefur áunnið sér hef ég upplifað sem sterkan meðbyr þar
sem við blásum nýju lífi í tímaritið svo að það sé jafnmikil nauðsynja­
vara á öndverðri tuttugustu og fyrstu öld og var á seinni hluta þeirrar
tuttugustu.
Philip Gourevitch.