Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Side 84

84 TMM 2010 · 1
Nazim Hikmet
Hlutir sem ég elskaði án
þess að vita af því
Það er 28. mars árið 1962
ég sit við gluggann í lestinni milli Prag og Berlínar
nóttin sígur á
vissi ekki að ég myndi hrífast af því
þegar nóttin sest eins og þreyttur fugl á blauta þokudimma stétt
ég kann ekki við
að líkja rökkurbyrjun við þreyttan fugl

vissi ekki að ég elskaði jörðina
getur sá sem aldrei hefur erjað jörðina elskað hana
ég hef aldrei erjað jörðina
þetta hlýtur að vera eina platónska ástin mín

og svo elskaði ég ár eftir allt saman
þær kyrrlátu eins og þessa sem leggst eins og pils að hæðunum
evrópsku hæðunum krýndum höllum
eða þær sem teygja úr sér eins langt og augað eygir
ég veit að maður getur bara þvegið sér einu sinni í sömu ánni
ég veit að áin ber með sér nýja birtu ólíka öllu því sem þú þekkir
ég veit að við lifum aðeins lengur en hestar en ekki nærri eins lengi
og krákur
ég veit að þetta hefur valdið fólki áhyggjum áður
og mun gera það eftir minn dag
ég veit að allt hefur þetta verið sagt þúsund sinnum áður
og mun verða sagt jafnoft eftir minn dag

vissi ekki
að ég elskaði himininn