Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Síða 92

J ó n a s K n ú t s s o n
92 TMM 2010 · 1
aði. Séu tímaritin ekki fyrir hendi og borgi þau ekki, fækkar vönduðustu
sögunum. Sé ekkert á þeim að græða láta góðir höfundar ógert að semja
þær og beina sjónum sínum að öðrum formum. Menningin líður fyrir
þetta. Í þessum orðum töluðum erum við því miður ekki uppi á gullald­
arárum smásögunnar. Undanfarinn einn og hálfan áratug eða svo hefur
víðlesnum tímaritum sem birta alvöru smásögur að staðaldri fækkað til
muna. Jafnvel stóru tímaritin sem taka smásögur enn hátíðlega birta
mun færri. Vitaskuld eru til höfundar sem eru svo gagnteknir af form­
inu að þeir semja smásögur fram í rauðan dauðann en staða smásög­
unnar í Bandaríkjunum er ekki sterk. Sumt af besta skáldskapnum sem
við gefum út er meitlaður úr skáldsögum í smíðum.
Vinir okkar Bretar
Hver er helsti munurinn á The Paris Review og breska bókmenntaritinu
Granta?
Þótt við höfum gefið út öndvegis heimildagreinar, er kjarninn hjá
okkur skáldverk, ljóð og viðtöl um bókmenntir, og við gefum ekki út
hefti með afmörkuðu efni.
Hvar eiga smásögur helst heima – á prenti eða netinu?
Ég er afskaplega hrifinn af netinu og brúka það óspart en ekki nokk­
ur lifandi maður eða nokkur skapaður hlutur tekur bókinni fram –
orðum þrykktum í blek á innbundinn pappír – sem tilvöldu formi til
aflestrar.
Höfuðafrekið hjá The Paris Review?
The Paris Review er höfuðafrek The Paris Review. Við erum að setja
saman hefti hundrað áttatíu og sjö í þessum orðum töluðum. Síðustu
hundrað áttatíu og sex heftin eru einhver helstu bókmenntaverðmæti
undanfarinna fimmtíu og fimm ára.